Into the Forrest blijft overeind door mooie zintuigelijke beelden
Into the Forest is een postapocalyptisch drama op kleine schaal, met veel gevoel voor sfeer en menselijkheid. De film blijft vooral overeind door de mooie zintuigelijke beelden en de saamhorigheid tussen de personages.
Wie zenuwachtig wordt van een stroomstoring zoals die op dinsdagochtend in Amsterdam - goed voor liveblogs vol nieuws over landelijk ontregeld treinverkeer, iemand die 112 belde omdat zijn iPad-oplader dienst weigerde, zelfs dodelijke slachtoffers -zal het helemaal benauwd krijgen bij het zien van Into the Forest.
In dit sfeervolle drama, gebaseerd op de gelijknamige roman van Jean Hegland uit 1996, worden een vader en zijn twee dochters in hun met computers, tablets, tv's en telefoons volgebouwde boshut overvallen door een stroomuitval. Hier geen snelle oplossing, de uitval treft honderden miljoenen mensen. Alle communicatie valt weg, benzine en supermarktproducten zijn ogenblikkelijk schaars, de koeling van vaccinaties wordt een probleem, binnen enkele dagen worden mensen extreem wantrouwig. Een analoog radiootje meldt nog wat nieuws, voordat ook op de ether alleen nog ruis klinkt. Over de precieze oorzaak van de ramp weet geen mens iets te zeggen, zoals dat hoort in dit type kleine, naar binnen gekeerde postapocalyptische verhalen.
Toch weet de Canadese regisseur Patricia Rozema, dochter van Nederlandse immigranten, een aardige eigen draai aan haar film te geven. In Into the Forest ruimt ze nauwelijks tijd in voor de afbrokkelende menselijke moraal, zoals dat in recente thematisch verwante films als Michael Hanekes Le temps du Loup en de Cormac McCarthy-verfilming The Road zo sterk benadrukt wordt. De plot is sowieso weinig stabiel, en neemt gaandeweg nauwelijks te behappen tijdssprongen.
Maar Into the Forest, vorig jaar tijdens het Imagine Film Festival in Amsterdam bekroond met de Black Tulip Award, blijft redelijk overheid dankzij een scherp oog voor sfeer en gevoel. Rozema richt zich bovenal op de overlevingsdrang en saamhorigheid van de twee zussen, met Evan Rachel Wood en Ellen Page als perfect op elkaar ingespeeld duo dat in de eerste plaats hun menselijkheid tracht te behouden. Dat levert mooie, zintuiglijke beelden op: terwijl Eva (Rachel Wood) zonder muziek danst op alleen de tik van een metronoom, snoept Nell (Ellen) stiekem van een overgebleven chocolaatje.
Rozema schetst heel aardig een vreemdsoortige, wankele idylle, die standhoudt tot de buitenwereld inbreekt.
Into the Forest. Drama. Regie: Patricia Rozema. Met: Ellen Page, Evan Rachel Wood, Max Minghella. 101 min., in 9 zalen.
