Indringende weergave van werkelijkheid achter nieuws

In het nawoord van haar debuutroman Achterland (Hinterland) vertelt de Australische, in Parijs woonachtige schrijfster Caroline Brothers hoe ze als journaliste verslag deed van de vluchtelingenstroom vanuit Turkije naar en door Europa. Ze sprak met vluchtelingen bij de Turks-Griekse grensrivier Evrios, in Genua en Nice, Calais en Duinkerken, en schreef over hun lot in de New York Times en de International Herald Tribune.

Steeds sterker werd het gevoel dat ze dingen zag 'die geen plek konden krijgen in de artikelen voor mijn krant'. Ze schreef een aantal korte verhalen om haar ervaringen te verwerken en besloot uiteindelijk deze uit te werken tot een roman.

In Achterland vertelt Brothers het verhaal van twee Afghaanse broers, Aryan (14) en Kabir (8), die uit Kaboel wegvluchten, nadat bij verschillende aanslagen hun oudere broer en vervolgens hun beide ouders zijn gedood.

De roman wordt verteld vanuit het perspectief van Aryan, die zijn broertje als een soort mantra deze stedenreeks uit het hoofd laat leren: 'KaboelTeheranIstanboelAtheneRomeParijsLonden'.

Als Achterland begint zijn de broers zojuist de Turks-Griekse grensrivier overgestoken. Wat ze dan al allemaal hebben doorgemaakt, wordt gaandeweg duidelijk, in dikwijls nachtmerrieachtige flashbacks. In Griekenland worden ze door een chauffeur afgezet bij een boer ('Hier is je waar'), die de jongens exploiteert als landbouwslaven.

Een aaneensluiting van gruwelijke ervaringen inclusief seksueel misbruik volgt, soms op bijna surrealistische wijze afgewisseld met onbegrijpelijk fortuin. In Nice ontmoeten de jongens een Iraans-Amerikaans echtpaar dat ze te eten geeft en met twee kaartjes op de trein naar Parijs zet.

Maar in Calais wacht weer de vertrouwde bruutheid: van de autoriteiten, van hun medevluchtelingen en vooral van hen voor wie vluchtelingen handel zijn.

Achterland is een indringende en doorleefde weergave van een werkelijkheid achter het deprimerende nieuws dat dagelijks de media domineert en alleen al daarom zeer het lezen waard. Dat de hoofdpersonen van deze roman, voortgedreven door Brothers' bevlogenheid, wat tweedimensionaal blijven, is jammer, maar misschien onvermijdelijk.