In tijden van virusangst en thuiszitten laat ‘De zachte kracht’ iedereen zich een beetje beter voelen ★★★★★

Wie zich in tijden van virusangst, algeheel wantrouwen en thuiszitten een beetje beter wil voelen, doet er goed aan om De zachte kracht van theatermaker en acteur Simon Heijmans te zien. Zijn voorstelling over eenzaamheid en hoe goed sommige mensen dat kunnen verbergen is actueel, maar ook troostend en hoopgevend.

Dat ligt voornamelijk aan hoe fijn hij en zijn tegenspeler Eva Laurenssen op elkaar in gespeeld zijn. De dialogen (geschreven door Heijmans zelf) wisselen prettig af tussen alledaagse gesprekjes en leuke metatheatrale opmerkingen. In minder dan een uur weet deze lunchvoorstelling in Theater Bellevue in Amsterdam een verhaal te vertellen over twee eenzame jonge mensen én dat verhaal te omlijsten met gedegen achtergrondinformatie.

Die twee personages, dat zijn een jongen die zichzelf heeft verstopt in zijn hoodie en zijn computers, en een jonge vrouw die zich wereldwijs gedraagt, maar vanbinnen hard verlangt naar contact en intimiteit. Via een verrassende omweg vinden de twee elkaar. Ze gaan ook weer uit elkaar, maar gelukkiger en minder wantrouwend.

Tussen de scènes stappen de spelers uit hun rollen, zodat Heijmans op speelse wijze kan vertellen over zijn onderzoek, terwijl Laurenssen hem corrigeert. Want hoe zit het eigenlijk met Heijmans’ eigen ervaringen met eenzaamheid? Waarom vertelt hij daar niet over? Dan blijkt hoe moeilijk het kan zijn om schaamte te overwinnen en open te praten over het onderwerp.

Heijmans’ podcastervaring is goed terug te zien. Veel mensen zullen hem kennen van zijn succes De brand in het landhuis (2019). Ook De zachte kracht bestaat uit gelijke delen spanning, degelijke research en persoonlijke anekdote. Heijmans weet duidelijk hoe hij een verhaal moet vertellen met een maximum aan impact. Dat doet hij hier wederom voortreffelijk.