In the Name of the King: A Dungeon Siege Tale

Na flops als House of the Dead (2003) en Bloodrayne (2005) moet Uwe Boll een reputatie bewaken als een van 's werelds slechtste regisseurs. Dat zit met de videogamebewerking In the Name of the King wel snor.

Zwaardgekletter, monsters en romantiek, Boll maakt er een potje van, met een amateurisme dat aanstekelijk heeft gewerkt: van het flutscript tot de stroperige score, alles gaat de mist in – om over de voortsukkelende sterrencast te zwijgen. Boze tovenaar Ray Liotta lijkt een South Park-persiflage van zichzelf, terwijl koning Burt Reynolds al lang voor zijn sterfscène niet meer onder de levenden schijnt te zijn.

Misschien moet iemand een film maken over Boll, die geldschieters blijft vinden omdat het financieren van filmproducties in Duitsland fiscaal voordeel oplevert. Boll dook in 2006 in de boksring met vijf filmcritici, en beloofde zijn carrière te beëindigen zodra de petitie op www.stopuweboll.org een miljoen ondertekeningen heeft bereikt. Zou toch moeten kunnen lukken.