In de fascinerende voorstelling Antifaust is Faust een vrouw en zit ze in een glazen kooi in een weiland ★★★★☆

De hel, dat is de polder. In de Eilandpolder onder Alkmaar, vlak bij het voormalig Juliana Gemaal, besluit Faust haar ziel te verkopen aan de duivel Mephistopheles. Daarvoor ontvangt ze van hem 24 jaar aan lust en kennis. In die tijd ontbreekt het haar aan geen enkel aards genot. Maar dan, als ze zich al die tijd stierlijk misdragen heeft, is het tijd voor de afrekening. En in de polderhel gaat dat natuurlijk gepaard met water, heel veel water.

Zephyr Brüggen, een pas afgestudeerd regietalent, maakt op Festival Karavaan de fascinerende locatievoorstelling Antifaust. In deze beknopte bewerking van de Duitse Faustlegende plaatst ze wetenschapper Faust (gespeeld door Dinda Provily) in een glazen kooi in een weiland. Die beperkte ruimte spiegelt haar bekrompen geest. Faust kijkt nooit verder dan zichzelf.

Mephistopheles ondertussen bespeelt het hele weiland. Met een magische spreuk roept Faust deze duivel op en vervolgens komt hij een kilometer lang uit de verte aangelopen. Martijn Nieuwerf speelt hem laconiek, grappig en soms sluw. Brüggen legt veel nadruk op de contrasten tussen de twee, en dat werkt heel goed. Het is vooral ook knap hoe Provily haar onsympathieke personage vormgeeft op 2 vierkante meter, want haar wrede verdrinkingsdood wekt wel degelijk medelijden op.

Het simpele maar consequent doorgevoerde concept van Brüggen geeft ruimte aan een veelheid aan interpretaties. Zo kun je Faust hier ook zien als een vertegenwoordiger van de kortzichtige mens die ten onder gaat aan klimaatverandering. De hel is straks misschien echt op aarde. De vraag is: hoe gaan we daarmee om?