‘Ik heb mijn polyamoreuze, biseksuele liefdesleven drie jaar lang geheimgehouden’

Wat zijn dit voor vragen? Naar aanleiding van haar voorstelling (S)experiment, zeven dilemma’s voor cabaretier Kirsten van Teijn.

Biseksueel of lesbisch?

‘Ik vind al die hokjes lastig. Ik stel mezelf nooit voor met hoi ik ben Kirsten en ik ben dit of dat. Maar als ik ergens op uit moet komen, dan is het toch biseksueel, want ik heb een relatie met een man en een vrouw.

‘Ik was twee jaar met mijn vriend Jelle toen ik vijf jaar geleden Bibi leerde kennen. Ze is actrice en deed eenmalig de productie van een van mijn voorstellingen op een festival. Bibi is een blonde energiebom, een vrijgevochten iemand. Iedereen in mijn team was op slag verliefd op haar. Ik had zo’n klik met haar, vond haar zó tof, dat mijn vriend Jelle op een gegeven moment vroeg: jullie hebben het wel heel gezellig met elkaar, hè? Hij zag eerder dan ik dat die vonk was omgeslagen in verliefdheid.

‘Ik heb de relatie met Bibi drie jaar lang geheimgehouden. Ik was toch bang voor het oordeel van de buitenwereld. Zoals ik in mijn voorstelling (S)experiment vertel: ik kom uit ‘Heilig Heiloo’, waar de oerstrenge monogamienorm gold, en waar ik als jong meisje een Oilily-sjaaltje kreeg omgebonden.

‘Op een gegeven moment werd de situatie onhoudbaar. Zij bestond niet voor de buitenwereld. Terwijl: als je verliefd bent, wil je dat van de daken schreeuwen. Het maakte mij letterlijk ziek, ik kreeg er een maagzweer van.

‘Het was mijn regisseur die zei dat ik een voorstelling over mijn liefdesleven zou moeten maken. Alles moet boven tafel, zei hij. Maak van je kwetsbaarheid je kracht. Als ik er tijdens de voorstelling over vertel, zie ik bij mensen de hersenpannen openklappen, zo van: o, dus dit kan ook? In Amsterdam is een polyamoreuze verhouding misschien niets geks meer, maar in plaatsen als Coevorden of Weert, waar ik ook optreed, is het minder gangbaar.’

Avondmens of ochtendmens?

‘Avondmens. In de voorstelling vertel ik dat Jelle een ochtendmens is. Dat staat voor discipline, de hond uitlaten om acht uur. Met Jelle heb ik een huis gekocht, woon ik samen, hij is de grond onder mijn voeten. Bibi is een avondmens. Dat staat voor iemand die overal naartoe fladdert en altijd aan staat. Door Bibi ben ik ook meer een avondmens geworden. Ik danste niet meer, maar door haar dans ik bij wijze van spreken weer naakt door de kamer.

‘In een recensie stond dat Jelle er een beetje bekaaid van afkomt in de voorstelling. Dat komt denk ik doordat er een waardeoordeel wordt gehecht aan het label ochtendmens. Maar hij is mijn thuis, ik noem hem in de voorstelling ook de held van dit verhaal. En voel ik mijzelf een fucking rijke bitch dat ik beiden in mijn leven heb.

‘Laatst zijn we met z’n drieën uit eten geweest en hebben we een theatervoorstelling gezien. Daarna ging ik met Jelle terug naar huis, en Bibi naar Antwerpen. Natuurlijk was er in het begin wat jaloezie, maar we zijn dat aangegaan. Dat proces is pijnlijk, maar door het op tafel te leggen zijn we er ook veel sterker uitgekomen.

‘Dat Jelle er zo in staat heeft veel te maken met een overleden oudere vriend die dicht bij ons stond. Die bleek homo te zijn terwijl hij in een heterorelatie zat. Hij had een kast vol liefdesbrieven aan een geheime liefde. Jelle vond het een vreselijke gedachte om later een kast te moeten vinden vol liefdesbrieven van mij aan een ander.’

Instagram of Facebook?

‘Instagram. Ik hou heel erg van beeld. In een vorige voorstelling had ik kritiek op hoe mensen Instagram gebruiken om een perfect plaatje van zichzelf neer te zetten, maar het heeft ook positieve kanten. Ik gebruik het om mensen te laten zien hoe veelvormig de wereld is. Toen ik in première ging met mijn huidige voorstelling in De Kleine Komedie heb ik een dragqueen gevraagd mijn publiek te ontvangen. Foto’s van die avond heb ik op Instagram geplaatst. Dan ziet bijvoorbeeld mijn hockeyteam uit Heiloo ook eens dat er andere, kleurrijke mensen op de wereld zijn die niet op hen lijken.

‘Ik las laatst een grappig artikel over hoe je relatie pas echt bestaat als je een foto van je geliefde op Instagram hebt geplaatst. Ik heb met Jelle en Bibi duidelijke afspraken daarover: die willen niet veel foto’s van zichzelf op mijn wall. Jelle omdat hij sowieso een hekel heeft aan social media, en Bibi omdat zij niet slechts bekend wil staan als de vriendin van. Ze wil haar eigen persoon zijn. Wat ik wel af en toe doe is een foto van Jelle of Bibi op Instagram-stories plaatsen. Dat mag omdat die stories na 24 uur weer verdwijnen.’

Heiloo of Den Bosch?

‘Den Bosch. Daar ben ik kleinkunst gaan studeren aan de Koningstheateracademie, het is een stad die je meteen omarmt. Ik mis de zee bij Heiloo wel heel erg, maar het gemoedelijke en Bourgondische van Brabant, ja, daar gedij ik wel goed bij.

‘Ik kom uit een ondernemersgezin. Vader is ondernemer, mijn twee broertjes ook, en mijn moeder is binnenhuisarchitect. Ik was de creatieveling die al vroeg bezig was met theater. Toen ik 17 was, wilde ik heel graag weg uit het perfecte Heiloose plaatje en verhuisde ik naar Amsterdam. Pas daar kon ik dat Oilily-sjaaltje afrukken, en ben ik meteen een kringloopwinkel ingedoken voor andere kleren.

‘In de voorstelling houd ik mijn familie een beetje buiten schot. Ik wilde er niet zo’n typisch coming-outverhaal van maken met familie die moeite heeft met mijn keuzes. Mijn ouders kennen Bibi en vinden haar leuk, maar het is wennen voor ze, dat begrijp ik. Ik heb er zelf ook eerst drie jaar lang aan moeten wennen. Het is echt nog een zoektocht naar hoe dit werkt, en hoe we al die puzzelstukjes – vrienden, (schoon)familie – in elkaar moeten passen.’

Voetballer of hockeymeisje?

‘Laatst had ik een inzicht: in Heiloo was ik eigenlijk gewoon een verdrietig jongetje. Ik wilde voetballen, maar omdat het van mij werd verwacht, werd het toch hockey. Maar ik paste helemaal niet in mijn hockeyteam. Dat typische meisjesgedrag, dat had ik niet. Ik had kort haar. Ik wilde in bomen klimmen, voetballen.

‘Toch is het goed geweest dat ik op hockey zat. Daardoor besefte ik heel sterk dat ik niet een typisch meisje ben. Mijn grote held als meisje was Jeanne d’Arc. Ik las alles over haar. Zij sneed haar haar kort met een mes, was een soldaat op een paard. Met haar kon ik mij wel identificeren.

‘Pas toen ik zo ontzettend verliefd werd op Bibi kon ik uit die kaders breken. Daarvoor zat ik helemaal vast in de heterowereld. Ik had de burgertrut in mijzelf al helemaal omarmd.’

Adèle Bloemendaal of Brigitte Kaandorp?

‘Adèle Bloemendaal. Dat is toch wel altijd mijn voorbeeld geweest. In een recensie werd ik met beiden vergeleken, maar van Bloemendaal had ik alle dvd’s in huis. Zij durfde een diva te zijn, daar houd ik wel van. Ik vind het heerlijk als een vrouw groot durft te zijn en haar scheur opentrekt. Soms kwam ze ook gewoon niet opdagen voor een optreden – geweldig mens. Ook de verhalen over haar las ik graag.

‘Ik herinner mij nog hoe mijn oma reageerde toen Bloemendaal een keer op tv verscheen. Je zag mijn oma helemaal opleven. Dit was eindelijk een vrouw die het lekker allemaal anders doet en schijt heeft. Ik kan mij een liedje van haar goed herinneren (zingend): ‘Dat is je vinger, je eigen vinger, dat is de prins waar ieder meisje ’s nachts van droomt.’

Navelstaren of maatschappelijk engagement?

‘Navelstaren is mijn allergrootste nachtmerrie. Ik maak persoonlijke voorstellingen, maar aan het begin van elke nieuwe voorstelling ben ik bang dat het te navelstaarderig wordt. Zodra ik de eerste zin op papier heb, wil ik zo snel mogelijk weg van mijn eigen navel en het verhaal verbinden aan een groter maatschappelijk geheel.

‘Dat zorgde er in de vorige voorstellingen soms voor dat ik misschien iets te geforceerd was naar de politieke laag. Maar in (S)experiment wordt het persoonlijke vanzelf politiek. Het is een thema dat nu erg speelt: wat is seksuele identiteit, hoe strak ligt dat vast? Het is opmerkelijk hoe daar vanuit verschillende generaties naar wordt gekeken. Iedereen boven de 30 wil overal labels op plakken. Terwijl voor twintigers en tieners alles meer fluïde is. Voor die jongeren maakt het helemaal niks uit als een jongen ook een jurkje draagt. In mijn tijd kon dat niet, dan werd je gepest.’