‘Ik ben niet geschikt voor corvee’

Meteen bij binnenkomst in de ruime suite maakt Cameron Diaz een grap. ‘Hier resideert Fiona’, zegt de broodmagere actrice, verwijzend naar de dikke prinses aan wie ze haar stem verleent in Shrek the Third. Of ze die grap al vaak heeft gemaakt? ‘Om eerlijk te zijn: ik heb een Aziatische en een Russische variant.’

Cameron Diaz (35) behoort tot de elite van de Hollywood-sterren, maar dat vrijwaart haar niet van publiciteitsverplichtingen. Voor de uitbreng van Shrek the Third – het derde deel van een reeks animatiefilms over de liefde tussen een groen moerasmonster en een prinses – reist zij momenteel de wereld rond. Sydney, Taipeh en Tokio stonden vorige week op de agenda. Daarna volgde Parijs en eergisteren ging ze over de rode loper in Londen. Dinsdag was Amsterdam aan de beurt. Een persconferentie, enkele interviews en een paar minuten naar de première in het Tuschinski Theater – om dan vliegensvlug naar Madrid te reizen.

‘Geen enkel probleem’, stelt Diaz, die voor de blockbusters Charlie’s Angels (2000) en Charlie’s Angels: Full Throttle (2003) ook al menig promotierondje om de aarde maakte. ‘Het is plat gezegd aankomen, handen schudden en wegwezen. Maar het is ook met een leuke club mensen rondtrekken, en met veel enthousiasme en nieuwsgierigheid geconfronteerd worden.’

De aandachttrekkerij blijft niet zonder gevolgen: Shrek (2001) leverde alleen al aan de bioscoopkassa’s 455 miljoen dollar op (er werden ook nog eens 50 miljoen dvd’s verkocht) en Shrek 2 (2004) bracht zelfs 881 miljoen op – exclusief de verkoop van 40 miljoen kopieën op dvd.

‘Dat is iets waar ik niet veel mee kan. Zulke bedragen zijn abstract. Maar natuurlijk – het financiële succes is een reden ook voor dit deel en de volgende delen een contract te tekenen. Grote inkomsten wijzen op een groot publiek. En iedere acteur is met dit werk begonnen om mensen te bereiken. Als het kan zoveel mogelijk.’

Sinds haar definitieve doorbraak in There’s Something About Mary (1998)– de komedie waarin ze sperma in de blonde sprietharen smeert – staat Diaz te boek als de actrice met de spottende lach, die ook heel mal kan dansen. Aan dat imago wordt flink gesleuteld: ze was ook te zien in Being John Malkovich (in 1999, met bruin permanentje), Any Given Sunday (Oliver Stone, 1999), Gangs of New York (Martin Scorsese, 2002) en In Her Shoes (Curtis Hanson, 2005) – films gemaakt door regisseurs die meer willen dan het publiek behagen.

Meer een kwestie van leeftijd dan van carrièrezucht, noemt Diaz die keuze. ‘Je ontwikkelt zoiets als smaak, en hoopt op samenwerkingen met regisseurs die je bewondert. Maar de uiteindelijke beslissing om een rol wel of niet te doen vindt toch op intuïtie plaats. Toen ik There’s Something About Mary deed, wilde ik gewoon elke dag lachen op de set. Mensen in mijn omgeving vonden dat een domme keuze – zoiets van: je bent blond, en dan ga je ook nog eens een dom blondje spelen. Nu roept iedereen: dat was een uitgekiende strategie. Het was dus gewoon mazzel.’

Ook bij Shrek gaf pret de doorslag. Ze vond het ‘lollig’ de stem van een maffe prinses in te spreken, en samen met Mike Myers (Shrek) onhandige liefdesdialogen uit te wisselen. ‘Toch weiger ik om Shrek af te doen als zomaar een leuke tekenfilm. Daarvoor zit er gewoon te veel in. Elk deel draagt ook zo zijn boodschappen uit. Dat het leven bij de kladden moet worden gegrepen, en dat iedereen dat in de eerste plaats zelf moet doen. Ondanks angsten, pijn en tegenwerking.’

Is dat niet makkelijk gezegd, voor een actrice die 15 tot 20 miljoen dollar per rol waard is? ‘Ik vind dat moeilijk. Zo’n vraag. Ik ben trots op mijn carrière. En ik denk dat het goed is de publieke aandacht voor mijn werk ook te gebruiken voor een positief geluid. Daarbij: ik werd op latere leeftijd beroemd, nadat ik al heel wat jaren als model had aangemodderd. Ik heb vanaf mijn zestiende mezelf onderhouden. Er zijn momenten geweest dat ik moest kiezen tussen het betalen van de huur, of toch maar die oude rekening overmaken. Wie dat gevoel heeft gekend zal nooit helemaal wennen aan rijkdom en luxe.’

Vorig jaar presenteerde Diaz op muziekzender MTV de milieu-serie Trippin’, waarin ze ‘duidelijk wilde maken dat de aarde van iedereen is’. Inderdaad – zegt ze, ‘dat was mijn Bono-moment’. Vervolgens, met venijn: ‘Die serie was ook een reactie op de ongekende aandacht voor beroemdheden. En dan bedoel ik: de onzinnige aandacht. Over liefdes, ruzies, de tassen die ik koop. Ik dacht: als er toch altijd camera’s zijn die me volgen, dan pak ik het anders aan. Dan laat ik me volgen voor een verhaal dat er wel toe doet.’

In Shrek the Third neemt prinses Fiona het initiatief in handen als haar man Shrek terugdeinst voor een bestaan met kinderen en de daarbij horende verantwoordelijkheden. ‘Fiona is een powergirl. Een extravert type zoals ik die graag speel. Ik ben een actrice die van haar personages moet houden. Ik ben ongeschikt voor corvee of verplichte nummers.’

Shrek 4 (verwacht in 2010), Shrek 5 en ook de tv-special Shrek the Halls ziet Diaz ‘absoluut niet’ als makkelijk geld verdienen. ‘Shrek is veel groter geworden dan iedereen ooit had kunnen bedenken. Prinses Fiona vormt onderdeel van een universeel verhaal. Ze is een symbool. Ik vind het een wonder dat ik ook nu op het juiste moment vooraan stond. Dat was de overtreffende trap van geluk hebben.’