IJzig meedogenloos Pretpark is een must, ook voor Rutte

Als iemand je vraagt een ei te smijten, doe je dat dan? Op een auto? En wat als het ei een golfclub wordt, en de auto een mens? Sla je door? Op nog geen meter afstand staan twee smetteloze types, in witte golftenues. Ze dagen de tieners uit. Die bevinden zich op ademafstand, op drie bankjes in een vrachtwagentrailer. Er wordt gegrinnikt. Lachen is meelopen, bam, zo fileert het tweetal razendsnel voorzichtige publieksreacties. Zwijgen is instemmen. Er vliegt een ei tegen de plastic wand. Ah, weg pluizig kuikentje in de dop. Of is een plofkip voorkomen? Moraal is een kwestie van perspectief, en geweld een spelletje. Toch?

Regisseur Timothy de Gilde en toneelschrijver Jibbe Willems hebben zich voor hun nieuwe trailervoorstelling Pretpark bij Toneelgroep Oostpool en Theater Sonnevanck laten inspireren door de film Funny Games (1997) van Michael Haneke. Ook nu speelt een akelig beleefd stel een wreed psychologisch spel met vakantiegangers. In dit geval een vader en dochter, die in een afgelegen vakantiehuisje nader tot elkaar moeten komen. Zij is geschorst omdat ze in de schoolkantine haar borsten liet zien. Hij is vreemdgegaan. Herkenbare (opvoed)kwesties. Maar er resoneert meer actualiteit. Van de oproep tot een reünie in Haren ('Waar is het feestje') tot de 'pleur op' van Mark Rutte. En van de #omdathetkan tot #happyslapping.

Willems en De Gilde houden met vier razendsnel schakelende acteurs in een cartooneske vormgeving een belerend toontje op afstand. Elke keer kantelen perspectief en machtsverhouding. Dochter en vader hebben reden elkaar te plagen, maar wie is schuldig wanneer het uit de hand loopt? Yorick Zwart en Judith Noyons blijven gevoelig, gevat en geestig als ruziënde vader en dochter en Daniel Cornelissen en Serin Utlu zijn ongemakkelijk eng én grappig als golfstel. Een must, dit ijzig meedogenloze Pretpark. Ook voor Rutte en zijn maatschappijleerklas.