Ieder logo even groot

Behang, noemt ze het zelf, de kleurrijke leaders waarin de logo's van alle deelnemende omroepen op Nederland 3 zijn verwerkt. Dikke drie in het midden, fleurige 'lamellen' eromheen. Het was nog een klus om de directeuren op een lijn te krijgen. 'Iedere omroep vindt zichzelf leuker. Ze kunnen het bijna nergens over eens worden, laat staan over een dergelijk, bepalend beeld.' Ieder logo werd even groot, ongeacht zendtijd. Grafisch ontwerper Mieke Gerritzen (1962) overtuigde de omroepbazen. Haar behang is het smoel van het derde net, en vorige week kreeg de ontwerpster de H.N.Werkmanprijs.

Gerritzen maakt boeken en websites bovendien, en houdt van de wisselwerking. De jury roemde haar stijl als keep-it-simple. Denkt even na over de term. 'Ik heb eigenlijk twee stijlen. De een is druk, met kleuren en vakjes, de andere is soberder. Toch is allemaal het duidelijk mijn werk. Simpel, ja: de idee erachter is helder.

In eerste aanleg zag het ontwerp voor de omroepen er iets anders uit: in het hart zat een klein beeld, een vooraankondiging van een programma-onderdeel. Te klein, vond de opdrachtgever. Het is afwegen, altijd: 'wat wil ik zelf maken, wat heeft de opdrachtgever voor ogen.' Meestal is er een mooie oplossing.

Maar de laatste tijd signaleert Gerritzen een verkeerde trend, een die gelijke tred houdt met de ontwikkeling van nieuwe economie. 'Overal worden managers op gezet, die niet alleen de geldstroom beheren, maar ook menen de creatieve mensen te moeten aansturen. Onder het motto: de concurrent heeft succes met een site, zorg jij even dat wij ook zo'n site krijgen. Waar je vroeger een bepaalde mate van vrijheid had, word je nu in een hoekje gedrukt.' Ze maakte een boekje, getiteld Everyone is a designer, waarin ze statements verzamelde over het ontwerpersvak.

Het probleem doet zich vooral voor in website-context, beaamt ze, en ja, dat is een belangrijk deel van haar werk. Ze was er als een van de eersten uit haar vakgebied mee bezig, en inmiddels organiseert ze browserdagen waar studenten in drie minuten hun interactieve ontwerpen moeten presenteren. Provocatief, stimulerend en noodzakelijk, zegt ze, want de docenten van nu (zijzelf incluis) kunnen hun pupillen eigenlijk niets nieuws bijbrengen. 'Uitwisseling van ideeën en het competatieve element zorgt ervoor dat ze net weer wat verder gaan.'

Gerritzen zelf wil in de toekomst meer met beeld gaan werken. Misschien dat ze een deel van de 15 duizend gulden prijzengeld besteedt aan een nieuwe camera, zegt ze voorzichtig. Dan trots: 'Na 28 jaar ben ik de eerste vrouw die deze prijs wint. Iemand had het al over de Werkvrouwprijs.'