Hoezo ligt de kunst op z’n gat? Zo kan het ook

Musea dicht, exposities afgeblazen: leuk is anders. Deze vier initiatieven in de beeldende kunst maken van de nood een deugd.

Pandemie Magazine

Geen opdrachten, geen exposities, weinig werk? Niet getreurd: vijf jonge kunstenaars in Rotterdam besloten samen een tijdschrift te maken om de verveling te verdrijven. Pandemie Magazine wordt gedrukt op een risograaf, een Japanse stencilmachine, waardoor het blad een ambachtelijke uitstraling heeft.

Pandemie is bedoeld als vrolijk tegenwicht in barre tijden, aldus de redactieleden Rooz Boersma, Malyssa ten Hove, Teuntje Fleur, Folkert Koelewijn en Tobias Lengkeek. Zo stond in het eerste nummer een zoekplaat (‘Help! Oma Corrie is haar portemonnee kwijtgeraakt tijdens het ouderenuurtje’) en in nummer 2 een paracetamol-sjoelbak.

‘We willen niet bij pakken neerzitten en houden de somberheid op afstand’, zegt fotograaf Folkert Koelewijn. ‘Pandemie is een tegenwicht tegen alle bang makende nieuwsberichten.’ De losse nummers (12,50 euro) worden uitgegeven via Instagram (@pandemie_magazine), nummer 3 verschijnt op 5 mei. ‘Het levert niet veel geld op, maar alle beetjes helpen’, zegt Koelewijn. ‘Het belangrijkste is dat we er lol in hebben.’

Aasswweebbeeccoommeeoonnee

Zijn solo-expositie in Kunstmuseum Den Haag is uitgesteld, maar beeldend kunstenaar Navid Nuur bedacht een project waaraan iedereen thuis kan meedoen. De gedachte is dat we elkaar nu niet kunnen ontmoeten, maar over een tijdje wel weer.

Op een A4’tje schreef Nuur (in 2010 winnaar van de Volkskrant Beeldende Kunst Prijs) de tekst ‘As we become one’. Iedereen kan dat als PDF uitprinten en de letters herhalen. Dat wordt dus ‘Aasswweebbeeccoommeeoonnee’. Schrijf achter op het A4’tje je naam en adres en stuur het eindresultaat naar Galerie Martin van Zomeren in Amsterdam.

‘Je mag mijn handschrift gewoon herhalen of je kunt je er helemaal op uitleven’, zegt Nuur. ‘Zodra het weer mogelijk is, maken we van alle inzendingen een expositie in de galerie. Iedereen krijgt zijn inzending gratis terug, door mij gesigneerd.’

Er zijn al tientallen inzendingen onderweg, tot uit Japan, aldus Nuur. ‘Als je jaren later het A4’tje weer ziet, heb je tenminste ook een positieve herinnering aan deze rare tijd.’

Four Flags 2020

Sinds kort wapperen er telkens vier wisselende vlaggen aan de gevel van het huis van kunsthistoricus Julia Mullié en Nick Terra, directeur van Galerie Fons Welters. Ze vroegen bevriende kunstenaars een vlag te ontwerpen. ‘Musea zijn dicht, galeries alleen op afspraak open’, zegt Mullié. ‘Ons initiatief voor kunst in de openbare ruimte werd geboren toen we in de vensterbank van het zonnetje zaten te genieten.’

Inmiddels zijn er zo’n twintig vlaggen in de maak. Wekelijks worden twee ‘oude’ vlaggen verruild voor nieuwe. Ze wapperen in de Bloemstraat in Amsterdam en op het Instagramaccount @fourflags2020. Van elke vlag worden vijf exemplaren gedrukt – eentje voor de kunstenaar, de andere vier zijn te koop voor 150 euro per stuk. De opbrengst is voor de maker.

Het initiatief kreeg navolging in São Paulo (Brazilië) en een bedrijfscollectie heeft tien vlaggen gekocht. ‘Four Flags is bedoeld als financieel en mentaal steuntje in de rug’, zegt Terra. ‘En we hopen dat de kopers de vlaggen ook uithangen.’

Coronawissel van de Aanschouw

Elke donderdag om 21.00 uur is ‘de wissel van de Aanschouw’ bij café De Schouw in Rotterdam. Een kunstenaar onthult een werk in de vitrinekast aan de gevel, de Aanschouw geheten. Applaus, omhelzingen, bier, gezelligheid. De wekelijkse wissel is een traditie sinds 2001.

‘En dat houden we vol, de Aanschouw is niet kapot te krijgen’, zegt Jaap van der Lee, een van de organisatoren. ‘Al is de lol er een beetje van af, zonder publiek. We doen het nu op een geheim tijdstip, het moet niet gezellig worden. We zijn met drie of vier mensen, we houden afstand.’

Alle horeca is dicht in de Witte de Withstraat, maar het ongesubsidieerde vitrinemuseum gaat door. Deze week is wissel nummer 970, zegt Van der Lee. ‘We gaan ook door voor het zorgpersoneel van het Erasmus-ziekenhuis, van wie we weten dat ze hier na hun nachtdienst even een kijkje nemen.’