Hoe houden we Twitter leuk? Een beknopte etiquette

Elke relatie maakt een ontwikkeling door, zo ook die met Twitter. In het begin zaten we er dag en nacht op, deden we ons best zo leuk mogelijk te zijn. Nu het medium bijna zeven jaar in ons leven is, begint het hier en daar te schuren. De geretweete complimenten, tenenkrommende bio's en slechte woordgrappen zijn de rondslingerende onderbroeken en tandpastadopjes van het medium. En zoals dat gaat met huiselijke irritaties: iedereen bezondigt zich eraan. Wij ook - laat dat heel erg duidelijk zijn. Hoe komen we deze seven year itch te boven? Tijd voor een goed gesprek aan de keukentafel om het leven te beteren. Opdat we samen oud en gelukkig worden.

Een unaniem belachelijk groot succes
Ja, zelfs de koelbloedigsten fleuren op van een virtuele loftuiting. En natuurlijk overweeg je een seconde het zojuist geuite compliment wereldkundig te maken. Maar wacht: denk voordat je op het retweetpijltje klikt aan de wijze waarop Ivo Niehe zichzelf destijds recenseerde bij Pauw & Witteman. Hoe hij in zijn enthousiasme zijn theatershow in Parijs 'een unaniem belachelijk groot succes' noemde. Hij wilde zijn triomf gewoon delen met de rest van de wereld, maar de jubelstemming had een averechts effect: de kijker zag niet een man die zojuist voor 1.800 Parisiens had opgetreden, maar een man die het liefst voor 1.800 Ivo Niehes zou optreden.

Het retweeten van een compliment heeft dezelfde uitwerking: je zet het applaus om in een recensie van jezelf en die is, anders zou je het niet delen, lyrisch. Daarmee verwordt het compliment tot een boekflapquote: door de uitgever zelf geselecteerd om de verkoop te bevorderen. Het belang neemt af. Want laten we eerlijk zijn: wie gelooft nog wat er op boekomslagen staat?

BREKEND NIEUWS
Het besef dat Twitter een belangrijk nieuwsmedium is, daalde ten volle in na de crash van het vliegtuig van Turkish Airlines in 2009. Het nieuws en de foto's stonden als eerste op Twitter. Daarover is dus geen discussie. Wat wel opvalt, is dat het medium bij groot nieuws verandert in een echoput van duizenden individuele persbureaus. Bij het aftreden van de paus stroomde de timeline vol met 'paus treedt af', of: 'BREKEND PAUS TREEDT AF'. Loze tekens, want het nieuws zingt dan al zo lang rond dat zélfs oude media er lucht van hebben gekregen.

Het fijne aan Twitter is dat je niet lijdzaam hoeft toe te kijken wat media er van maken; je kunt er als burger iets aan toevoegen. Laten we daarom niet meer voor ANP spelen. Tenzij je er écht bovenop staat als @pontifex zijn kroontjespen in de inkt doopt om zijn abdicatieaankondiging te schrijven, natuurlijk.

Even curieus als de hierboven beschreven BREKEND-dynamiek is dat Twitter soms verandert in een niet al te beste oudejaarsconference. Bij belangrijk nieuws doet iedereen zijn best tot ongekende retweethoogten te stijgen, een veelal pijnlijke exercitie. De ongekroonde koning van de flauwe Twittergrap is daarbij Jeroen Pauw. Genoteerd, op één dag: 'De paus stond dus al een tijdje te popelen', 'Paus blijkt van zijn geloof gevallen' en 'Dat carnavalspaard dat in de gang staat, gaat dus straks gewoon in de lasagne'. Misschien is het een smaakkwestie, misschien is het op basis van zijn tweets een terechte vraag hoe Pauw 200+ vrouwen in bed heeft gepraat.

#kappen
Heel lang geleden, toen de internets net waren uitgevonden, vonden we het leuk om achter bepaalde uitdrukkingen de suffix .nl te gebruiken. Bijvoorbeeld, persoon A: 'Ik heb vandaag de gordijnen gewassen.' Persoon B: 'Lekkerbezig.nl'. Dat was precies één week leuk, maar werd al snel net zo vervelend als de 'goeieshmorgensh'-trend die ook een jaar of tien te lang duurde. Nu gebeurt hetzelfde met hashtags. Hashtags zijn er om je tweets op gespreksonderwerp te categoriseren en niet om lekker creatief willekeurige kreten of emoties te versieren met een hekje (want dat is het, #wantdatishet). Om maar gelijk even te namen & shamen: #zinin, daar moeten we echt eens mee gaan stoppen. Zeker als deze wordt gebruikt voor zaken waar we - wetenschappelijk bewezen - helemaal geen zin in kunnen hebben. 'Heb me net ingeschreven voor cursus boekhouden. #zinin'. Verder verboten: #gezelligheid, #grappig, #genieten, #zucht en natuurlijk alle #langeonleesbareuitdrukkingen. Wacht even, we zijn nog niet klaar. Ook niet meer doen: #dtv of #durftevragen. Je weet zelf ook dat je dat stiekem alleen maar doet voor de aandacht. Als je echt iets wil weten: Google.

Rustig met de bio
Dit is een lastige. Want wat wil je nou dat iedereen in één oogopslag over je kan lezen in die 160 karakters boven aan je persoonlijke pagina? Gelukkig vertellen we hier niet wat er wel in moet staan, maar wat we beter niet kunnen doen. Niet doen: karaktereigenschappen als 'eerlijk, recht door zee, geïnteresseerd, nieuwsgierig.' Het is geen contactadvertentie en ook dit is weer een schreeuw om aandacht. Ook liever niet: te veel synoniemen voor hetzelfde beroep gebruiken: 'Trainer, coach, master, docent'. Zie je bio sowieso maar niet als een reclamebord voor jezelf. Weet je wat wel leuk is? Een verwijzing naar je partner. Nee, grapje, het is suf. Een beetje hetzelfde als een T-shirt dragen met de tekst: 'Hoi, ik ben Hans en ik ben getrouwd met Linda.' So what? Blijf liever ook weg van de open deuren; iedereen houdt van lekker eten, reizen, mooie muziek en lachen. Tenzij je natuurlijk echt extreem veel lekker eet, heel vaak reist, mooie muziek maakt of de hele dag schaterlachend op het toilet zit. En zelfs dan niet. Sorry, we willen echt niet de lulligste zijn, maar we moeten nu wel even. Dus, 'mensenmens', als je echt 'lekker gek' bent, zet je ook dat niet in je bio. Want dan zit je waarschijnlijk de hele dag schaterlachend op het toilet.

Drama
Het is heel verleidelijk en makkelijk om Twitter als een plek te gebruiken waar we alle frustratie van ons af kunnen schreeuwen. Lekker zeiken op televisieprogramma's, klantenservices, het openbaar vervoer of mede-Twitteraars. Maar al dat gezeur, geklaag en geschreeuw houdt elkaar ook op een vicieuze manier in stand en maakt van Twitter bij tijd en wijle een digitaal Mordor waar alles 'klote', 'lelijk' of een 'fail' is. Moeten we niet willen. In die lijn: we hebben nog weleens de neiging om bijna alles te omschrijven als 'schokkend', 'verbijsterend' of 'schandalig'. Bij een minuutje vertraging met de trein beginnen we al met 'huilen'. Stel je niet aan.

I'm kind of a big deal on Twitter
Het is fijn om op Twitter een grote schare volgers te hebben. Veel mensen vinden jou, of wat jij hebt te melden, interessant en willen daarvan op de hoogte gehouden worden. Gefeliciteerd. Echt. Maar met veel volgers ligt bijna automatisch een nieuw risico op de loer: hoogmoed. Dus laat het rollen met je digitale spierballen liever achterwege. Ga je een rondje 'tyfusblokken'? Vervelend dat je het moet doen, maar het hoort er nou eenmaal bij als je invloedrijk bent op Twitter. Dus doe het gewoon en meldt het niet aan je 4999 volgers. Die kunnen het overigens ook niet zo veel schelen wie o wie je 5.000ste volger wordt. Het maakt je net een kleuter die thuis opschept over hoeveel vrienden in zijn poeziealbum hebben geschreven. We zeggen allemaal: 'goed zo joh, knap van jou', maar ook hier weer denken we: so - fokking - what?