Hilda van Suylenburg is een fraaie feministische klassieker

'Vrouwenemancipatie is het recht voor ons om te leven niet net als een man, maar even goed als een man, niet meer aan alle zijden belemmerd!' Dit zijn niet de woorden van een hedendaagse feminist maar van de 19de-eeuwse freule Hilda van Suylenburg, titelheldin van Nederlands eerste volwaardige feministische roman, in 1897 geschreven door Cécile de Jong van Beek en Donk (1866-1944) en nu opnieuw uitgegeven in een reeks rondom Louis Couperus.

Hilda vreest voor net zo'n nutteloos bestaan als diens Eline Vere wanneer zij bij haar rijke oom en tante in Den Haag gaat wonen nadat zij wees geworden is. Wanhopig 'verbeuzelt' ze haar tijd met mondaine plichtjes en 'het leven van haakwerkjesknutselen, suikerpotjesvullen, visitetjeslopen, romannetjeslezen en stofjesafnemen'. Tot ze via een vrijgevochten 'dokteres' kennismaakt met feministes die haar overtuigen van het belang van emancipatie, waarna Hilda het tot advocaat schopt. De roman werd indertijd een bestseller, wat wijst op een hunkering naar een alternatief voor het patriarchaat. Wat dit boek ook nu nog lezenswaardig maakt, is het verontrustende feit dat het na 120 jaar nauwelijks obsoleet geworden is. Nog steeds krijgen vrouwen minder betaald voor hetzelfde werk en wordt van hen verwacht dat zij zich, meer dan mannen, inzetten voor het gezin.

Uitstekend overigens dat de roman heruitgegeven is in moderne spelling. Prachtige woorden als parvenu, equipage, conquête en gefrappeerd zijn gelukkig blijven staan. Alleen de roze cover met het portretje van een dromerig dametje is een misser. Een feministische klassieker als deze is een elegante doch onbuigzame harde kaft waardig.