Review
Hij Gelooft in mij is 'extreem invoelbaar drama': 5 sterren
De hardcore Hazesfans zullen misschien ietwat bedrogen uitkomen; er kan nauwelijks worden meegezongen tijdens de musical. Maar 'Hij Gelooft in mij' is verder een uitstekende productie, oordeelt Volkskrantrecensent Hein Janssen. Het is 'grootse kleinkunst' en krijgt maar liefst 5 sterren.
Als eerste klinkt de stem van Job Cohen door de zaal, die bij een Hazes-herdenking de mensen toespreekt: 'Hij doopte zijn pen in zijn hart'. Daarna het openingsbeeld: Hazes in karakteristieke pose, met het geluid van een blikje bier dat wordt opengetrokken. Alles in zwart, wit en grijsblauw, als in een film noir.
In die overwegend sombere sfeer voltrekt zich vervolgens Hij Gelooft in Mij, de musical die Joop van den Ende Theaterproducties maakte over de opkomst en vooral de ondergang van de volkszanger. Met als ankerpunt niet Hazes zelf, maar zijn vrouw Rachel. Zij is het belangrijkste dramatische personage in deze productie, die stevig in de Nederlandse musicaltraditie staat. Dat wil zeggen dat het eerder een toneelstuk met liedjes is, dan een spectaculaire show: eerder neigend naar kleinkunst, dan naar entertainment. Vanuit die bescheidenheid is iets groots verricht, ook voor diegenen die weinig met Hazes hebben.
Zielepijn
Kees Prins en Frank Ketelaar schreven in 41 korte scènes een meeslepend verhaal over een man die aan zijn succes, maar vooral aan zijn zielepijn ten onder gaat. En over zijn vrouw die ogenschijnlijk lijdzaam toekijkt, maar redt wat er te redden valt. Als een moderne Nora uit Ibsens Een poppenhuis besluit Rachel na dertien jaar huwelijk haar leven terug te nemen.
In kordate chronologie wordt het verhaal verteld van de 12-jarige Rachel die als Hazesfan in Stuif es in met haar idool een liedje mag zingen, gevolgd door de hernieuwde kennismaking acht jaar later, het huwelijk, de kinderen, de drank, de botheid, de vernederingen, de ineenstorting.
Chantal Janzen speelt Rachel Hazes en zij is de verrassing van de voorstelling. Ja, Martijn Fischer als Hazes zelf natuurlijk ook, maar dat was al zo'n beetje bekend. Dat postuur van die jongen, die goeie kop, die stem, dat beetje zweterige en ranzige af en toe: prachtig. Maar ook dat naïeve, hulpbehoevende en bij tijd en wijle schofterige, hij speelt het als vanzelfsprekend. Misschien mist hij een beetje het rauwe, maar dit is een musical en geen imitatie zoals de Soundmixshow.
Actrice van formaat
Naast hem dus: Chantal Janzen. Het vrolijke petticoatmeisje blijkt een actrice van formaat die Rachel perfect interpreteert. Het juiste Rotterdamse accent, dat op het eentonige af dienende karakter van haar, en toch ook die daadkracht. Het is een rolopvatting die op de juiste manier zowel timide als veelzeggend is, en die zijn bekroning krijgt in een paar prachtig gezongen liefdesduetten.
De rolbezetting van Hij Gelooft in Mij is trouwens over de hele linie op en top. Met Tina de Bruin als Rachels vriendin Conny, Cees Geel als Andrés vriend Tim, en Hajo Bruins en Doris Baaten als de ouders van Rachel: Jan en Friedel. We kennen dit opmerkelijke stel uit de documentaire Zij gelooft in mij van John Appel, maar hier zijn ze teruggebracht tot menselijke, aandoenlijke proporties. De scènes waarin Jan en Friedel van hun caravanvakantie genieten (tuinstoel, trainingspak, vogelkooitje, barbecue) vormen een welkome lichte toets in deze déconfiture van een artiest.
Pruiken, kostuums, vormgeving - het is allemaal net een tikkeltje aangezet om het theatrale te benadrukken. Er zijn geen spectaculaire decorwisselingen, of flitsende showballetten. De dans is strak en effectief, het ensemble wordt ingezet als een Grieks koor dat de handelingen ondersteunt. Hoogtepunt is het nummer Bloed, zweet en tranen waarin dans, zang en performance het naderende noodlot extreem invoelbaar maken.
De hardcore Hazesfans zullen misschien ietwat bedrogen uitkomen. Er kan nauwelijks worden meegezongen met De Vlieger, Eenzame kerst of Een beetje verliefd. Die liedjes zitten er wel in, maar in verrassend aangepaste arrangementen, soms slechts als een flard, of ineens afgebroken.
De slotscène vindt plaats in de Amsterdam Arena waar destijds de legendarische herdenkingsdienst plaatsvond. In Hij Gelooft in Mij is zelfs die dramatische finale ingetogen. Waarmee effectief een punt wordt gezet achter een hard verhaal.
Hein Janssen
undefined