Hidden Figures is historische film met vleugje Disney-sentiment

'Hier bij NASA plassen we allemaal dezelfde kleur', roept Al (Kevin Costner) als hij begin jaren zestig het bordje boven een gescheiden toilet wegramt. Dit nadat de leidinggevende heeft ontdekt dat zijn beste wiskundige, de briljante Katherine Johnson (Taraji P. Henson), dagelijks kostbare minuten verliest omdat ze als zwarte vrouw het halve terrein over moet voor een toiletblok. Racisme is zonde van de tijd, zeker nu die Russen voorliggen in de ruimterace.

Het Amerikaanse drama Hidden Figures zit vol met juichmomenten waarin personages door historische barrières breken en elkaar eens goed de waarheid zeggen over ongelijkheid op de werkvloer. Regisseur Theodore Melfi, die in 2014 debuteerde met zijn komedie St. Vincent, baseerde zijn tweede speelfilm op een non-fictieboekwerk over de eerste Afro-Amerikaanse NASA-medewerkers. Vrouwen die in het streng gesegregeerde Virginia de vluchtcalculaties narekenden, voordat computers die taak overnamen. Pioniers waren het; ze gingen waar vrouwen, en in het bijzonder zwarte vrouwen, niet welkom waren.

Hidden Figures volgt de klim van drie van hen: Katherine, die zich genegeerd en vernederd voelt tussen de witte topmathematici, maar cruciaal zal blijken bij de landing van de Mercury-Atlas 6, in 1962. En haar collega's en vriendinnen Dorothy Vaughan (Octavia Spencer), die als zwarte NASA-vrouw een leidinggevende positie verwerft, en de eerste zwarte vrouwelijke NASA-ingenieur Mary Jackson (Janelle Monáe).

Het voor drie Oscars genomineerde Hidden Figures (beste film, beste bewerkte script en beste bijrol, voor Spencer ) zit vol aanstekelijke onderonsjes van het drietal: de onderlinge vriendinnenspot, het felle verweer tegen de achterstelling. Melfi regisseert zijn historische film met een vleug laagdrempelig Disney-sentiment: alleenstaande moeder Katherine treft een ongekend ideale nieuwe echtgenoot in een knappe militair (Mahershala Ali). En als de witte NASA-medewerkers zich geen raad weten met die allereerste doch dienstweigerende IBM-computerkolos, verwisselt Dorothy gewoon even dat ene cruciale stekkertje.

Die vereenvoudigde, soms licht komische verbeelding had de levens en het historisch belang van de echte zwarte NASA-vrouwen wellicht geen recht gedaan als Hidden Figures niet de nodige wrange scènes kende. Ook die paar welwillende, of meer rationele witte NASA-medewerkers lijken niet werkelijk geraakt door het onrecht dat zich onder hun neus afspeelt. Op die momenten wordt de totaliteit van het racisme en seksisme in Hidden Figures goed zichtbaar; zoveel meer dan dat bordje boven de wc.

_{Hidden Figures. Drama. Regie: Theodore Melfi Met: Taraji P. Henson, Octavia Spencer, Janelle Monáe, Kevin Costner, Kirsten Dunst, Mahershala Ali. 127 min., in 64 zalen.}