Het tweede seizoen van Mocro Maffia is nog beter dan het eerste ★★★★☆

Seizoen 1 van Mocro Maffia opende met de voice-over van Daan Schuurmans, als een door de wol geverfde en door het leven getekende misdaadjournalist. Hij was de verteller die dat deel van de Amsterdamse misdaadwereld ontsloot waaraan de serie zijn naam heeft te danken. In de beste, rauwe momenten van dat eerste seizoen slaagden de makers erin echt een Nederlandse versie te maken van een serie als Gomorra, over de Napolitaanse misdaadbendes. Daarbij geholpen door een dynamische regie en een paar jonge acteurs als Oussama Ahammoud (Muis) en Bilal Wahib (Mo ‘de show’) voor wie het hun doorbraak betekende.

Het tweede seizoen, kunnen we na de eerste drie afleveringen die tot en met zondag verschenen vaststellen, is (nog) beter dan het eerste. Het zwaartepunt ligt nu echt bij de mannen en jongens die in de straten van de stad een oorlog aan het uitvechten zijn, onschuldige omstanders en hun eigen familie meeslepend. In de eerste aflevering vindt een moord plaats die akelige parallellen vertoont met actuele gebeurtenissen.

Nou ‘berusten overeenkomsten met de werkelijkheid op toeval’, aldus de disclaimer bij de serie, maar Mocro Maffia ontleent ook een deel van zijn urgentie aan het feit dat het allemaal zo ongelofelijk herkenbaar is. En niet alleen voor inwoners van de hoofdstad, die veel locaties zullen kennen. Neem een scène waarin een deal wordt gesloten door twee mannen die met hun kinderen naar zwemles zijn. Hoe Hollands wil je je misdaad hebben? Dwingende kijkerstip: zet de Nederlandse ondertiteling op Videoland aan, daarmee is de straattaal beter te volgen.

Een van de sterke verhaallijnen van dat eerste seizoen was de geschiedenis van Youssef Taheri (straatnaam ‘Muis’), indrukwekkend gespeeld door Oussama Ahammoud. Zijn rol is in het tweede seizoen gegroeid, en hij is nu een van de fanatiekste ‘soldaten’, die nietsontziend vijanden uit de weg ruimt. Als hij meedeelt dat hij iets gaat ‘rechtzetten’, dan krijgt dat de volle onheilspellende, grimmige lading.

De hiërarchie van de bende is nog altijd alles bepalend, maar je kunt er ook elk moment uit liggen. Lees de angst in de ogen van Tatta (Robert de Hoog, als de ‘Nederlander’) als hij er achter komt dat een deal aan hem voorbij is gegaan. Zijn tijd is gekomen, weet hij dan. En dan hebben we het nog niet eens over ‘de Italianen’ gehad.