Anna houdt van roze en paars, opa schildert een portret van zijn overleden vrouw in donkergroen, dieprood, blauw. Wat betreft smaak en dynamiek zijn de twee elkaars tegenpolen. Opa en kleindochter ruziën wat af tot ze bemerken dat alle kleuren uit de schilderijen zijn verdwenen.

Het toneelbeeld verandert in één oogopslag en op ingenieuze wijze. Stap voor stap lukt het de twee om de boel opnieuw kleur te geven. Ondertussen komen speels allerlei kanten van het kleurenspectrum aan bod; de onderlinge verhoudingen, de relatie met gevoel en atmosfeer.

Het ontstaan van wit is een rijke kleutervoorstelling, intelligent, filosofisch en tegelijk vol visuele details. Met simpele middelen bereiden spelers en techniek verrassingen die de kijkers op het puntje van hun stoel houden.

Tegenover de in zichzelf gekeerde opa van Cees Vossen is Anna een anarchistische bron van onrust. Lotte Lohrengel speelt haar met een gretige eigenwijsheid en ondeugd. De makers nemen de vrijheid om te abstraheren, grapjes met de werkelijkheid uit te halen. Hier en daar is er verstilling in een poëtisch beeld.

Natuurlijk zijn de kunst van het tweedimensionale vlak en theater familie. In beide kunstvormen spelen keuzes voor kleur - in brede zin - een rol. Regisseur Zuyderland put daar inspiratie uit en maakt met Het ontstaan van wit een gelaagd product.