Het ontbreekt seizoen 2 van Sex Education aan de oorspronkelijke bekoring ★★★☆☆

Een van de betere nieuwe series van vorig jaar was het geestige en verrassende Sex Education. Met als vertrouwd uitgangspunt het geworstel met verliefdheid en seks van een stelletje pubers op de middelbare school, maar dan gesitueerd in een volstrekt origineel universum: een verrukkelijk vanzelfsprekende, superdiverse, ideale tiener-lhbti-utopie, ergens in een gefabuleerd Engels bergdorp met sfeervolle chalets. De serie schuwt geen enkel thema op het gebied van seks en gaat ook andere maatschappelijke onderwerpen niet uit de weg, terwijl de toon wonderlijk licht blijft. Sex Education is zowel verfrissend ruimdenkend als hartverwarmend positief. Dat geldt, kunnen we nu constateren, voor beide seizoenen, al ontbeert het tweede wel wat van de oorspronkelijke bekoring.

Dit lijkt een typisch geval van het tweedeseizoensyndroom, al zijn er zeker series die aan die natuurwet ontsnappen (Fleabag!). Ook hier wreekt zich nu dat het sterke uitgangspunt intussen bekend is: de seksueel geblokkeerde nerd Otis Milburn wint aan populariteit door medescholieren van seksadvies te voorzien, kennis die bij hem thuis ruim voorhanden is dankzij zijn vrijgevochten moeder, sekstherapeut Jean (Gillian Anderson op haar best).

De verhaallijnen rond zijn consulten bieden de gelegenheid om elk denkbaar taboe aan te kaarten, van soa’s tot vaginisme, van obsessieve masturbatie tot rectaal spoelen. Dat was leuk in het eerste seizoen en dat is het nog steeds. Maar de makers schakelen in seizoen 2 nogal driest naar de hoogste versnelling. Alles is dit keer groter, gekker, luider, explicieter. Het tempo ligt nóg hoger en dat gaat ten koste van de ontwikkeling van de personages, de langere lijn en de diepere laag.

Met supersnelle schetsjes van problemen die in een paar pennestreken weer zijn verholpen, voeren de makers ons holderdebolder door de plot. De wendingen zijn ongeloofwaardig en de humor is niet zelden nogal plat. In een geforceerde kunstgreep heeft ook Jean plotseling een taak op school, en haar bemoeienis met het curriculum concurreert weliswaar met Otis’ adviespraktijk maar levert dramatisch verder nauwelijks iets op. Er zijn sterke verhaallijnen, over vrouwelijke solidariteit na een seksueel grensoverschrijdend incident, maar ook een paar flinke miskleunen.

Gebleven is de vrolijke stoutmoedigheid waarmee seks in alle vormen en voorkeuren wordt besproken én getoond, en de bonte stoet hartverwarmende personages (en dito acteurs) die een plekje verwerven in je hart. De stuurse Maeve (Emma Mackey), naïeve Aimee (Aimee Lou Wood) en getroebleerde Adam (Connor Swindells): het zijn allemaal worstelende, licht neurotische maar immer innemende pubers met het hart op de juiste plaats. Nieuwkomer Ncuti Gatwa is verliefdmakend goed als Otis’ gay best friend Eric, een van de leukste personages in de recente seriegeschiedenis. Het hopen is nu op een beter doordacht derde seizoen.