Bespreking tijdschrift
Het ontbreekt Mounir Samuel, die in Vrij Nederland de relatie tussen taal en racisme wil ontbloten, niet aan ambitie
Wat is lezenswaardig deze week? Paul Onkenhout haalt elke week een tijdschrift uit de schappen en ontleedt het. Vrij Nederland lijkt steeds dieper te willen duiken.
Een doelman die van Ajax naar Inter ging, de goeie ouwe Dik Voormekaar Show van André van Duin en de plek waar Vincent van Gogh De aardappeleters schilderde: gelukkig bestaat in Vrij Nederland de puzzel (anno 1990!) van Jelmer Steenhuis nog, ter verstrooiing. Het is de welkome afsluiter in een blad dat steeds dieper lijkt te duiken en de lezer overal uitdaagt.
Vrij Nederland kijkt naar eigen zeggen ‘naar de grote veranderingen die onze levens beïnvloeden en helpt daarmee uw visie op de wereld en uzelf aan te scherpen’. De oormerken bij de merendeels lange verhalen illustreren de redactionele koers goed: samenleving, wonen, macht, klimaat, economie.
Een stuk (inclusief foto’s 14 pagina’s) van Dirk van Harten, Kim van Keken en Joost Ramaer in de sectie wonen gaat over zes grote woningbouwcorporaties in Amsterdam, ooit opgericht om huurders goede, betaalbare woningen aan te kunnen bieden. Ze zijn ‘managementbolwerken’ geworden.
De klachten van huurders nemen toe, net zoals het aantal woningen met gebreken. ‘Pandjesprins’ Bernhard jr. komt ook even ter sprake. ‘De prins werd publiekelijk ontmaskerd als huisjesmelker, maar sommige woningbouwcorporaties doen nauwelijks voor hem onder’.
Het uithangbord van de eerste VN van 2023 is publicist Mounir Samuel. Hij schreef een boek over een eigentijds heet hangijzer, ‘inclusieve taal’. Je kan ook niets meer zeggen, heet het – een provocatie, natuurlijk. De ondertitel raakt de kern beter: een nieuwe taal voor een nieuwe tijd.
Aan ambitie ontbreekt het Samuel niet en aan zelfvertrouwen evenmin. ‘Ik leg de systemen van deze tijd bloot, zoals de relatie tussen taal en structureel racisme, ik doe concrete voorstellen en bied oplossingen.’ Hij pleit bijvoorbeeld voor het gebruik van woorden als ‘memens’, een genderinclusieve aanvulling op meneer en mevrouw, en ‘nifje’, een non-binaire aanduiding in plaats van neefje of nichtje.
‘Vanuit liefde’ wil hij veranderingen teweegbrengen. Zijn missie: ‘Ik wil die gepolitiseerde identitaire strijd overstijgen door ons allemaal gelijkwaardig mens te laten zijn, zodat we in veiligheid en waardigheid met elkaar kunnen communiceren, zonder privileges of identitaire verschillen te ontkennen’.
In de rubriek De grote vraag wordt deze maand inderdaad een grote vraag gesteld: ‘Krijgen we wat we verdienen?’ De voorzitter van Voedselbanken Nederland vindt van niet en zet iedereen weer even met beide benen op de grond: ‘In Nederland hebben 400 tot 500 duizend mensen dagelijks honger. Eenderde van deze groep bestaat uit kinderen.’
