‘We hebben verloren.’ Die dramatische woorden spreekt de hoofdpersoon in de eerste aflevering van de nieuwe HBO-serie Here and Now. Hij is zojuist overgehaald tóch te speechen op zijn 60ste verjaardag. De zin kan ook gelden als motto van bedenker en schrijver Alan Ball (Six Feet Under, True Blood). De tv-maker, zelf ook net 60, wilde een dramaserie schrijven over ‘de nieuwe werkelijkheid waarin we leven’, zoals de pay-off luidt van Here and Now. Dat met nieuw bedoeld wordt: onder Trump, is snel duidelijk. De 60-jarige hoofdpersoon Greg (een mooi vermoeide Tim Robbins) woont in de hippe stad Portland (Oregon, VS) met zijn vrouw Audrey (een mooi felle Holly Hunter) en vier kinderen. Van die vier zijn er drie geadopteerd; uit Liberia, Vietnam en Colombia.

De laatste, zoon Ramon, heeft psychische problemen waarvoor hij een uit Iran gevluchte psychiater bezoekt, die een genderfluïde zoon heeft die belijdend moslim is. Dat is veel van het goede. In de eerste aflevering denk je zelfs: veel te veel van het goede. De serie werd dan ook in Engeland (The Guardian) en de VS (The New York Times) behoorlijk afgebrand: verwaten en verstikkend.

En dan is bovenstaande opsomming nog niet eens compleet. Want moeder Audrey is beroepsbemiddelaar tussen scholieren die hun discussie over racisme uit de hand laten lopen. En Ramon wordt geplaagd door hallucinaties die zijn psychiater bekend voorkomen. Zo is Here and Now van alles: famildiedrama, bovennatuurlijk drama én actueel drama. Samengebald in één gezin is dat te veel. Maar de gezinsleden en hun verhaallijnen waaieren ook uit en dan krijgt de serie kracht. Zoals met de relatieproblemen van het ouderpaar. Of de alledaagse problemen van de zwarte dochter in de vooruitstrevende maar toch ook heel erg witte stad in het noordwesten van de VS.

Een ander pluspunt: op de momenten dat Ball alles concentreert en dus overdrijft, wordt het gewone ineens apart.

Here and Now heeft na zes afleveringen nog geen balans gevonden. Het kan nog alle kanten op. De drie sterren kunnen er twee worden, maar net zo makkelijk vier.