And Venus was her nameDoreen
Herman Brood ontmoette zijn muze Dorien ‘Doreen’ van der Valk – en een orkaan stak op
Paul Onkenhout en John Schoorl schrijven elke week over een liedje waarvan de titel bestaat uit alleen een voornaam. Toen Herman Brood met His Wild Romance het liedje Doreen speelde, overviel dat zijn muze Dorien van der Valk volkomen.
Doreen, Doreen,
This love of mine is far too strong
Doreen, Herman Brood & His Wild Romance (1978)
Zwollenaar Herman Brood is in 1977 al zwaar verslaafd aan harddrugs en alcohol als hij een relatie krijgt met een jonge vrouw uit Den Haag. Dorien van der Valk uit de Van der Woertstraat is tekenaar en ontwerper en oud-student van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten. Een orkaan steekt op.
Het zijn de jaren van de albums Street en vooral Shpritsz, een bliksemschicht in de vaderlandse pop waarop Brood (1946-2001) met zijn Wild Romance in vijftien korte nummers stuwende rock-’n-roll presenteert; de jaren van grote populariteit met honderden optredens per jaar, een knallende hit (Saturday Night) en, zoals gezegd, drank & drugs. En vrouwen ook.
De rol van Van der Valk in het leven en werk van Brood is niet te onderschatten, ook al duurde de relatie niet lang. Brood overwoog zelfs om haar ten huwelijk te vragen en liet haar naam op zijn bovenarm tatoeëren. Jaren later zou manager Koos van Dijk verklaren dat Brood in zijn leven maar één muze had gehad. Dat was zij, Dorien, de vrouw die midden in de Haagse popscene verkeerde – en eerder een relatie had met toetsenist Robert Jan Stips – en die tot haar eigen verbazing werd vereeuwigd in Doreen.
In een reconstructie uit 2011 van de VPRO over de opnamen van Shpritsz vertelt Van der Valk over de eerste keer dat ze Doreen hoorde. Dat was tijdens een concert, ze stond in de zaal. Na de aankondiging wees gitarist Dany Lademacher naar haar. ‘Ik kreeg een rooie kop. Het is natuurlijk geweldig, maar ook vreemd.’
Brood en Lademacher waren aan de slag gegaan met een nummer van publicist en feministe Laurie Langenbach. Op Street stond al een nummer dat van haar was geroofd. Voor Doreen werd gebruikgemaakt van een liedje van Langenbach over een ex-vriend, This Love Of Mine. Haar naam werd deze keer wel vermeld in de credits.
De relatie van Brood en Van der Valk was turbulent. De horse maakte hem onvoorspelbaar en als hij geen shot zette, was hij ladderzat. Ze gebruikte zelf ook, vertelt ze in het boek Rock ’n roll junkie van Jan Eilander, ‘coke of een pinkje speed’, maar met mate en niet dagelijks, zoals hij. En bij het ontbijt dronk ze ook geen gin-tonic.
Van der Valk was ook de vrouw die Brood koppelde aan Bart Chabot, de Hagenaar die de chroniqueur van zijn leven zou worden. Chabot huurde een kamer bij haar moeder en kwam op een dag in 1977 naar het huis van Dorien in de Van der Woertstraat om kennis te maken met haar excentrieke vrijer – het begin van een innige vriendschap.
Dorien maakte het na twee jaar uit, ze kon niet meer. Een keer was ze bijna zover dat ze met een accubak zijn hersens insloeg. Spijt had ze nergens van, integendeel, de relatie had haar ontelbare anekdotes opgeleverd – ook heel veel mooie. Ze bleef vormgever en ontwerper en bracht in 2010 een kook- en reisboek uit over een nieuwe liefde, Vietnam.
John & Paul
