Hartchirurg gaat terug naar zijn geboorte-eiland
‘We worden uit het ene gat gehaald om in het andere te worden gestopt.’ In zijn roman Terugkeer naar Baraule vertelt de Sardijnse schrijver Salvatore Niffoi over een begraafplaats waar alle zerken die ene kernachtige tekst dragen....
En dus keert hij van het vasteland terug naar zijn geboorte-eiland, om van de vage contouren van zijn in nevelen gehulde verleden een verhaal te maken. Uiteindelijk vindt Carmine in een gekkenhuis de enige die hem zou kunnen vertellen wat hij wil weten. Maar als die bij het pijnlijkste gedeelte van zijn verhaal is aanbeland, als hij eindelijk zal onthullen hoe Carmine het licht zag, scheept hij hem af met een dooddoener : ‘Denk maar wat je wilt, want dat gedeelte herinner ik me niet goed en vertel ik je ook niet.’
In de eerste roman die van Salvatore Niffoi (1950) vertaald werd, De legende van Redenta Tiria, liet hij al zien dat hij zijn proza graag doordesemt met moddervette metaforen. Bij Niffoi is bier niet lauw maar ‘warm als muilezelpis’ en is het zo koud ‘dat de rook van je sigaret in je mond bevroor’. Die taal met haar sappige spekranden, prachtig vertaald door Els van der Pluijm, is bij uitstek geschikt voor de wereld die Niffoi in zijn romans oproept, een wereld waarin verhalen de werkelijkheid verzwelgen en het noodlot grijnzend toekijkt terwijl de mens zijn deerniswekkende gang maakt, van het ene gat naar het andere.
Edwin Krijgsman
* * *
Salvatore Niffoi: Terugkeer naar Baraule.Uit het Italiaans vertaald door Els van der Pluijm.De Arbeiderspers; 213 pagina’s; euro 18,95.ISBN 978 90 295 7143 2.
