Guiliana Jazz Quartet is de finale van een sterke plaat

Zowel McCaslin als Guiliana heeft veel aan de samenwerking te danken, en allebei zijn ze nog altijd lang niet van Bowie losgekomen. McCaslin heeft fraaie versies van Bowies Warszawa en Lazarus op zijn repertoire en het nieuwe album van het Mark Guiliana Jazz Quartet sluit af met een bloedstollende versie van diens Where Are We Now.

Het is de finale van een sterke plaat, met voor driekwart dezelfde bezetting als op Family First, dat Guiliana twee jaar geleden uitbracht. Pianist Fabian Almazan vervangt Shai Maestro, wat mogelijk verklaart dat de piano wat frivoler klinkt en er in Our Lady zonnige latinklankkleuren opduiken.

Guiliana is de baas hier, maar houdt de composities kort en kiest voor eenvoudige songstructuren. Zijn spel is onnavolgbaar. Virtuoos met verwijzingen naar hiphop en drum 'n' bass, maar altijd soepel en nooit opdringerig. Dat geeft andere bandleden alle ruimte. Nog meer dan Family First is Jersey een echt bandalbum.

Jason Rigby speelt in September op z'n meest melancholisch en bassist Chris Morrissey weet als geen ander hoe hij de vreemde wisselingen van Guiliana moet volgen. Meeslepend wat dit akoestische kwartet neerzet. En die achtenhalve minuut Where Are We Now? vormen een van de mooiste jazzopnamen van het jaar.