Gouden Leeuw voor Magdalene Sisters

De meeste prijzen gingen naar Oasis van de Koreaan Lee Chang-dong: vijf, waaronder de regieprijs, de Marcello Mastroianni Award voor beste jonge acteur of actrice (voor Moon So-ri) en de prijs van de internationale filmkritiek.

The Magdalene Sisters, die in Nederland wordt uitgebracht door Paradiso, is een pijnlijke film over de mensonterende praktijken in een Ierse nonnen orde, waar met medeweten van de katholieke kerk jonge meisjes door hun vaders en weeshuizen werden te werk gesteld in wasserijen. Volgens Mullan, die zelf bij de nonnen werkte toen hij zeventien was, is zijn film geen aanklacht tegen de katholieke kerk.

'Elke religieuze organisatie heeft moeite met tienermeisjes, van de Taliban tot de katholieke kerk. Het is ook de schuld van de samenleving, die alles toestond. De nonnen stopten de meisjes niet weg', aldus Mullan.

The Magdalene Sisters was enthousiast ontvangen door pers en publiek, maar door de krant van het Vaticaan, L'Osservatore Romano, veroordeeld als een 'boze, rancuneuze provocatie'.

Julianne Moore won de Coppa Volpi voor beste actrice voor haar rol in Far from Heaven, een Douglas Sirk-imitatie van Todd Haynes. De Amerikaanse speelt een huisvrouw, die in de jaren vijftig een relatie begint met haar zwarte tuinman, nadat haar man heeft opgebiecht homoseksueel te zijn.

De jury onder leiding van de Chinese actrice Gong Li bekroonde de Italiaan Stefano Accorsi, die de dichter Dino Campana speelt in de brave kostuumfilm Un viaggio chiamato amore, tot beste acteur. De grote juryprijs ging naar Dom Durakov van de Rus Andrei Konchalovski, over de bewoners van een psychiatrische inrichting in Tsetsjenië. Cameraman Ed Lachman kreeg een prijs voor zijn 'bijzondere individuele bijdrage' aan de vrijpostige Ken Park van Laar Clark. Xiao cheng zhi chun (Springtime in a Small Town) van Tian Zhuangzhuang, totstandgekomen met steun van het Rotterdamse Hubert Bals Fonds, won de San Marco, de hoofdprijs van de tweede, alternatieve competitie.

Het is een mooie rij winnaars van een redelijk festival, dat opviel door matige films van een aantal gerenommeerde regisseurs, slechte Italiaanse competitiefilms, en de pogingen van directeur Moritz de Hadeln om net als in Cannes en Berlijn een filmmarkt te creëren. De Zwitser, die tweeëntwintig jaar artistiek directeur was van het festival van Berlijn, werd slechts vier maanden voordat het programma bekend moest worden gemaakt, vastgelegd. Of De Hadeln, die zich zeer kritisch uitliet over de organisatie en de structuur van het filmfestival van Venetië, ook leiding zal geven aan de 60ste editie is nog niet bekend. 'Ik heb nog niet verder gekeken dan dit festival', zei hij meermalen. 'Dat was al werk genoeg.'