Gorillaz begint vast te lopen, blijkt op hun nieuwe album The Now Now

Wat ooit de charme van Gorillaz was (de ontspannen werkwijze) heeft zich de laatste jaren een beetje tegen de tekenfilmband van Blur-frontman Damon Albarn en striptekenaar Jamie Hewlett gekeerd, vooral op het stuurloze Humanz (2017) maar op het zesde studioalbum The Now Now eigenlijk opnieuw.

Op Humanz was de lijst gastbijdragen langer dan ooit, alsof Albarn erop vertrouwde dat al dat hiphop- en soultalent (Vince Staples, Kali Uchis) zijn gebrek aan ideeën wel zou maskeren. Nu neemt hij zelf de leiding: alleen in Humility (George Benson) en Hollywood (Snoop Dogg) duiken gasten op. Alle andere songs zingt Albarn zelf, introspectief en melancholiek, meestal. Een liedje als Magic City is niet zo ver verwijderd van wat Blur op The Magic Whip (2015) deed.

Waar dat album een paar ontroerende juwelen bevatte, kabbelt en zeurt The Now Now maar zo’n beetje voort. Een single waar je van opveert ontbreekt. Een liedje dat werkelijk emotioneert eigenlijk ook. In Tranz en Lake Zurich worden nog elektroriedels uitgerold die je heel even blij maken, maar vooral in de laatste vier songs neuzelt Albarn je bijkans in slaap.

Gorillaz loopt vast. Tijd voor evaluatie.