Goed plot ontbreekt in Magic Mike XXL, maar daar komt publiek niet voor
Als je er maar een excuus aan toevoegt, blijken vrouwen ongegeneerd te kunnen kijken naar mannen als lustobject, zo bewees het succes van Magic Mike. Hoe pakt het vervolg dat aan?
Ergens onderweg naar de strippersconferentie in Myrtle Beach sluiten Mike en zijn vrienden in Magic Mike XXL een weddenschap. Kan 'Big Dick' Richie (Joe Manganiello) een verveeld meisje achter de kassa van een minisupermarkt aan het lachen krijgen?
Hij gooit alles in de strijd: hij berijdt een koelkast, laat waterflesjes spuiten op kruishoogte en scheurt zakken chips open. Niets. Tot hij voor haar balie staat, bezweet, enigszins buiten adem en haar met een knipoog vraagt: 'Hoeveel voor het water en de cheetos?'
Het werkt: wij vrouwen durven te houden van naakt mannenvlees als het tongue in cheek wordt opgediend. Dat is precies de reden waardoor Magic Mike in 2012 zo populair werd. Een duistere komedie was het, waarmee regisseur Steven Soderbergh van alles wilde zeggen over de Amerikaanse droom en seksisme. Tegelijkertijd kon je je nooit eerder zo schaamteloos verlustigen aan het mannenlijf in de keurige omgeving van de bioscoop: het was een parade van overbodig naakt, wasbordjes en strakke billen die liet zien hoe flexibel het mannenlichaam eigenlijk is.
En wat vindt de echte stripper?
Kevin Talle werkt als stripper. Op verzoek bekeek hij Magic Mike XXL. Een reactie uit het werkveld.
De male gaze
Revolutionair: Magic Mike toonde precies het omgekeerde van de male gaze, de mannenblik die zich verlustigt aan de vrouw, die in bioscoopfilms dominant is. Het werd een dankbaar onderwerp voor talloze feministische 'denkstukken': hoe moet je daarnaar kijken? En als je een hekel aan hebt aan de male gaze, mag je hier dan van genieten? Dat de film het zelf allemaal niet serieus leek te nemen, bood een excuus om dat wel te doen. Hand quasi-geschokt voor de mond, giechelen en ondertussen ongegeneerd kijken.
De rest is filmgeschiedenis: Magic Mike werd een overdonderende hit onder vrouwen en homo's. De film, gemaakt voor 6,3 miljoen euro, bracht maar liefst 150,9 miljoen euro op. En nu is er Magic Mike XXL, geregisseerd door Soderberghs rechterhand Gregory Jacobs. Een film waarvan de ladies' nightkaarten in Nederland beter werden verkocht dan die van eerdere recordhouder Fifty Shades of Grey.
'We willen mannen als lustobject neerzetten, omdat dat al genoeg is gebeurd met vrouwen', belooft hoofdrolspeler Channing Tatum, op wiens eigen stripbelevenissen de eerste Magic Mike was gebaseerd, in een interview met CBS.
Geen plot van betekenis
Verdere ambities lijkt de vervolgfilm niet te hebben. Een plot van betekenis ontbreekt - daar kwam het publiek de eerste keer immers ook niet voor. Mike, die in de eerste film nog stript om zijn eigen meubellijn op te zetten en tot slot afscheid neemt van de cynische stripperswereld, keert terug dankzij Spotify: 'zijn' stripnummer wordt gedraaid, hij doet een sexy dansje in zijn werkplaats en laat vervolgens vrijwel meteen het gereedschap vallen voor een laatste weekend met de ex-collega's. Het strippersbloed kruipt waar het niet gaan kan. Wat volgt is een roadtrip naar een strippersconferentie die om de zoveel tijd wordt onderbroken door een of meerdere lapdances.
De tocht van de bordkartonnen personages brengt hen onder meer bij een exclusieve vrouwenclub, gerund door Rome (Jada Pinkett Smith). Zij noemt haar bezoeksters 'koninginnen' - een lapdance moet vrouwen met een minderwaardigheidscomplex zich geliefd en gewild laten voelen.
Tegen die tijd is die rode draad al tot vervelens toe duidelijk gemaakt: waar Magic Mike vrouwen een excuus voor het staren bood met humor, doet Magic Mike XXL dat via het idee 'mijn echtgenoot luistert niet naar me, maar deze man in een string wel'. Als hun eigen kerels hen hadden behandeld als godinnen, stonden deze vrouwen hier niet te schreeuwen met een stapel dollarbiljetten in de hand.
Strippers zijn eigenlijk een soort therapeuten, zo wordt zonder ironie gesteld. Het geld is leuk, het dansen plezierig, maar ze doen het vooral om hun publiek te plezieren, in alle soorten en maten.
De bron van de olie
Uitvinder van de female gaze als audiovisueel verkoopinstrument is waarschijnlijk het 80's-trio Bananarama. In de clip bij hun Shocking Blue-cover Venus lieten ze in 1985 een flink aantal ingeoliede dansers opdraven - dat beviel zo goed dat ze dat nog jarenlang in talloze clips zouden volhouden, bij nummers die tot hun grootste hits horen (en dat zijn er nogal wat; ze houden nog steeds het record vrouwengroep met de meeste hitnoteringen). Ook hier hielp een soort humor de ingebakken gêne bij kijken-naar-halfnaakte-mannen wegtoveren; de video's waren een soort giechelig feministsich statement, als: lustobjecten hebben, dat kunnen wij ook, hoor.
Ook voor gay's en Afro-Amerikanen
Dat is exact wat Magic Mike XXL wil. Ook de gay-doelgroep krijgt een nummertje (de cast deed ook mee aan de Gay Pride in Los Angeles), Afro-Amerikanen (de vorige versie was zo wit dat er een soort Afro-Amerikaanse rip-off van is gemaakt) en oudere vrouwen. Het is onmogelijk om iedere vrouw individueel te bedienen, roept een van de strippers bij de grote dansshow op het einde. 'Maar we willen wel dat het zo voelt.'
Wellicht zijn er daarom nog amper groepsdansscènes zoals in de eerste film, waarin de mannen stripten op het nummer It's Raining Men met paraplu's als fallussymbool. Ze zijn er wel, de dansnummers met een dikke knipoog, en die werken. Maar Magic Mike XXL wil vooral dat je je als kijker identificeert met de parade aan anonieme verrukte dames die uit het publiek worden gehaald, neergegooid als een stuk vlees.
Ze worden bereden of krijgen een in een strak broekje gehulde piemel in het gezicht gedrukt. Magic Mike XXL mikt op een individuelere ervaring, met meer dans en heel wat minder blote billen.
Dat is jammer. Als er iets is wat Magic Mike blootlegde, was het de behoefte om in een bioscoop ongegeneerd naar mannennaakt te kunnen staren. Een serie fijne stripteases, is dat te veel gevraagd? Als ik voor gespierde mannen die slechts in een gouden string zijn gehuld al niet terecht kan bij Magic Mike XXL, waar dan wel? Gêne is er opeens wel: de onderliggende feministische thema's maken dat hele stripgedoe onbedoeld veel te serieus. Wat denken deze mannelijke makers nou precies? Dat de female gaze inhoudt dat je als vrouw graag kijkt naar anderen die een gebrek aan intimiteit compenseren met een piemel in hun gezicht?
Vrouwen mogen zichzelf wel wat meer waarderen
Maar toch: dat een film zich zo richt op de vrouw kun je alleen maar toejuichen. En de boodschap dat vrouwen zichzelf wel wat meer mogen waarderen, is wat betuttelend, maar niet verkeerd. Extra ster dus voor de moeite.
Want zo zijn wij vrouwen ook wel weer, zal iedere mannelijke stripper je kunnen vertellen: wie zo standvastig en met goede intenties probeert te pleasen, neemt al zwoegend uiteindelijk zelfs het meest sceptische publiek voor zich in.
Komedie
Regie Gregory Jacobs. Met Channing Tatum, Joe Manganiello, Matt Bomer. 115 min., in 117 zalen.
Bekijk hieronder de trailer van Magic Mike XXL.
