Gifgasaanval, alt-right media, tomeloze president: Homeland wedijvert subliem met de werkelijkheid

Met Claire Danes, Mandy Patinkin

Vanaf 24/3, NPO 3, 20.25 uur

‘Het is een gekkenhuis, alles is mogelijk.’ In de vierde aflevering van het zevende seizoen van Homeland loopt protagonist Carrie Mathison (Claire Danes) op haar kenmerkende borderline-hysterische manier door haar huis. In haar kielzog de bevriende computernerd Max (weet u nog, de humorloze variant van Chandler uit Friends) aan wie ze ratelend vertelt ze wat ze net heeft gezien. Iets met de nieuwe president die niet in toom te houden is en haar belangrijkste adviseur die een kwade genius blijkt.

Ontembare president, gekkenhuis, alles mogelijk; klinkt bekend, toch? Maar voordat we verder gaan over de nieuwste avonturen van Carrie en haar trawanten, even terug naar het einde van vorig seizoen. Er was een diepgaand complot tegen de net verkozen president, Elizabeth Keane, waar zelfs de CIA bij betrokken was. Het seizoen eindigde met een aanslag op het leven van Keane. Dankzij Carrie, Saul en Quinn overleefde Keane. Quinn, die na een gifgasaanval in Berlijn nog slechts een zombieversie van zichzelf was, zei in die laatste aflevering Homeland definitief vaarwel.

Dat vorige, zesde, seizoen was misschien wel het beste uit de reeks. Omdat het zo veel overeenkomsten had met de realiteit: een nieuwe president die dingen radicaal anders wil doen, opstandige geheime diensten, een belangrijke mediapersoonlijkheid die met complottheorieën de maatschappij ontwricht en een nepnieuwsfabriek vol hackers en redacteuren die verzonnen berichten verspreiden via Facebook en Twitter. En daarbij had seizoen 6 nog eens zijn eigen, uitstekend geschreven, spannende verhaallijn.

Dat is knap; bijna nooit lukt het populaire series om zes seizoenen lang origineel en boeiend te blijven. Homeland trouwens ook niet. De verhaallijn over Nicholas Brody (Damian Lewis) en de vraag of hij nu wel of niet een terrorist was, werd eindeloos uitgemolken. En Carries bipolaire stoornis en hoe dat dan moest met de ontluikende liefde tussen hem en Carrie en o, dan hadden we dat verschrikkelijke gezin van hem nog met die irritante dochter Dana en dat zeikwi… nou goed. Maar nadat Nick Brody seizoen 4 bungelend aan een hijskraan in Teheran was geëindigd, vond Homeland zichzelf opnieuw uit: nieuwe verhaallijnen, nieuwe personages, nieuwe steden en een vrij letterlijke uitvoering van het concept ‘kill your darlings’: in de buurt van Carrie is geen man zeker van zijn leven.

Dit seizoen treffen we onze favoriete labiele heldin aan in het huis van haar zus, waar ze met haar dochtertje Frannie is ingetrokken. De mislukte aanslag op president Keane heeft erin geresulteerd dat ze alles en iedereen om zich heen wantrouwt. Behalve de aangewezen daders, zijn er nog eens tweehonderd medewerkers van overheidsdiensten opgesloten in de gevangenis, onder wie ouwe trouwe Saul Berenson. Ondertussen is Brett O’Keefe (de fulminerende alt-right presentator die in het vorige seizoen onder andere nepnieuws verspreidde over Keane’s overleden zoon) op de vlucht door de VS. Carrie zit zonder baan en probeert op eigen houtje de Amerikaanse democratie te redden.

Elk jaar krijgen de schrijvers en producers van Homeland een weekje bijles van de Amerikaanse geheime diensten. Wat speelt er in het land, wat zijn de dreigingen, waar schuilt de volgende grote crisis? Die inside information helpt Homeland, behalve spannend, steeds actueel en relevant te blijven. Ook dit jaar scheert de serie weer langs de rafelranden van de actualiteit en doet dat zonder ongeloofwaardig te worden (hoewel het in deze tijd een prestatie is om ongeloofwaardig te zijn). Ja, ook de Russische inmenging komt voorbij, verklapte Claire Danes onlangs in de talkshow van Stephen Colbert. Danes, die onthulde dat ze op de set van Homeland breit om de gekte van haar personage Carrie zo goed en zo kwaad als het kan onder controle te houden, vertelde hoe de verhouding van Homeland ten opzichte van de realiteit de afgelopen jaren is veranderd. ‘Onze serie was altijd een angstaanjagend visioen van hoe het kon zijn - en nu is het een soort elixer. Het is escapisme: lekker op de bank met je knuffelkonijn.’ Daarna zei ze: ‘Het is moeilijk wedijveren met de realiteit.’

Maar het gaat Homeland ook dit seizoen weer buitengewoon goed af.