beetje bezorgd
Gidi Heesakkers bezorgt de krant na bij Bert Ruitenberg, die ’m in het jaar 3000 weer kan verwachten
Gidi Heesakkers fietst in de baas z’n tijd door het hele land om een teleurgestelde abonnee alsnog een krant te bezorgen. Vandaag: Bert Ruitenberg uit Reeuwijk.
Wie: Bert Ruitenberg
Woonplaats: Reeuwijk
Afstand: 67,2 kilometer
Beweegtijd: 2 uur en 18 minuten
Bert Ruitenberg (67) staat zondagmiddag al te wachten in de deuropening van zijn appartement in Reeuwijk, drie hoog. Een lange rij Delfts blauwe KLM-huisjes in de gang, miniatuurvliegtuigen in de woonkamer. Hij was luchtverkeersleider, zijn vrouw Tineke (64) werkte 37 jaar als stewardess. ‘Ik heb die huisjes niet verdiend hoor!’, haast zij zich te zeggen. Hij: ‘Die heb ik allemaal bij elkaar gevlogen.’
Ze hebben een boot, een ligplaats in het water voor de deur, een sterrenkijker waarmee ze een eksternest in de gaten houden, en abonnementen op NRC en de Volkskrant die ze onlangs na 45 jaar omzetten naar digitaal, met op zaterdag papier. Die wijziging zou voor beide kranten op een ander moment ingaan. ‘Eerst klopte het: op de dag dat de wijziging van de Volkskrant in ging, lag er alleen een NRC in de bus. Daarna hadden we vijf dagen achter elkaar de Volkskrant, die we dus niet meer zouden moeten krijgen, maar geen NRC. En deze zaterdag wel een NRC, maar geen Volkskrant.’
We eten appeltaart en drinken thee. Bert pakt zijn tablet om een mailtje te laten zien dat hij van de week kreeg over zijn nieuwe abonnement. ‘Startdatum: in het jaar 3000.’ Droogjes: ‘Dat duurt nog lang. En ik kon dus ook geen melding maken van de niet bezorgde krant.’ Tineke: ‘Je moet er wat voor over hebben om digitaal te gaan.’
Nee, zegt Bert Ruitenberg, hij is niet het type dat geregeld aan de verre toekomst zit te denken. ‘Een jaar of vijf, tien vooruit, dat is het wel zo’n beetje. Over vijftien jaar ben ik 82. Die leeftijd hebben mijn ouders niet gehaald.’
De zeer nabije toekomst dan. Straks Studio Sport, en wat hij ‘haar woonblok’ noemt. Tineke: ‘Dat hoeft niet in de krant hoor.’ Oké, vooruit: ‘VTWonen: weer verliefd op je huis vind ik heel erg leuk. Zondagmiddagtelevisie over verhuizen en verbouwen is mijn guilty pleasure.’
De nabije toekomst: in mei gaan ze naar Boston, een stad waar ze allebei nog nooit geweest zijn. Tineke: ‘Daar vloog de KLM nog niet op toen ik er werkte. Het schijnt een leuke stad te zijn. En hij is fan van baseball.’ Bert: ‘Dus we gaan naar de Boston Red Sox.’
Morgen: de klantenservice van de Volkskrant bellen. Later in de week maken ze ergens in Nederland een wandeling van tussen de 10 en 14 kilometer, een gewoonte die de coronaperiode heeft overleefd. Tineke: ‘Wij noemen het the walk of the week. Hij kiest waar we naartoe gaan.’ Bert: ‘De volgende wandeling die ik in gedachten heb is in de buurt van Vught.’ En dan zaterdag hopelijk wél weer twee kranten.
‘Wil je het zo even per mail laten weten als je veilig thuis bent? Dat zou ik wel prettig vinden’, zegt Bert voor ik met de wind uit het westen terug naar Utrecht waai, slingerend langs de Hollandse IJssel. Mijn moeder weet precies hoe dat gaat; ik ben al zeker een uur veilig thuis als ik eraan denk dat er in Reeuwijk nog iemand op mijn veilige thuiskomst zit te wachten.
Wilt u ook een krant nabezorgd krijgen door Gidi Heesakkers? Het maakt niet uit waar u woont. didu@volkskrant.nl
