Georgia, Celeste en Speedy Wunderground: deze acts mag je niet missen op Eurosonic Noorderslag

Georgia

Georgia Barnes presenteren als ‘de dochter van’... dat mag eigenlijk niet meer. Maar vooruit. Georgia, zoals haar artiestennaam luidt, is dus inderdaad de 29-jarige dochter van Neil Barnes, die vanaf de jaren negentig de prachtige danceband Leftfield aanstuurde. We zouden het niet meer moeten vermelden omdat Georgia zó’n groot talent is, met zulke fijne singles op haar naam, dat ze geen ruggesteun meer nodig heeft.

Toch is het relevant. Want haar vader Neil gebruikte de Londense slaapkamer van Georgia als muziekstudio, waardoor zij is opgegroeid tussen drumcomputers en samplers, met vooruitstrevende dancemuziek. Georgia dook zelf ook in de pop. Ze ging drummen en werkte bijvoorbeeld als livemuzikant bij de dichtende zangeres Kate Tempest.

Maar tegenwoordig is Georgia los als liedschrijver. Ze maakt hyperaanstekelijke synthpop met gevoel voor de traditie uit de jaren tachtig en negentig, maar ook een flinke zwieper naar de huidige tijd. Haar liedjes, zoals de onweerstaanbare songs Never Let You Go en Started Out, zijn bedoeld om het hoofd bij leeg te dansen, en dat gaan we in Groningen dus maar eens doen. Na een aantal topsingles in 2019 is begin deze maand eindelijk de langverwachte tweede plaat van Georgia verschenen, getiteld Seeking Thrills. Dus Eurosonic zit er bovenop.

Georgia, u heeft het inmiddels begrepen, mag niet gemist worden. Ook omdat haar optredens, quasi-nonchalant achter haar elektronische drumset, gewoon erg leuk en ontwapenend zijn. RVG

Georgia: vrijdag, Simplon.

Queen’s Pleasure

Wat een mooi, wat zeggen we: geweldig nummer verscheen vorige week ineens op de streamingplatforms. Nico 1995, heet het, en we doken allereerst in de raadselachtige teksten over ene Nico. Daarna in de minstens zo poëtische gitaren, die gaandeweg het nummer toch ook steeds harder tegen de haren instrijken. Garagerock met diepgang, en met een gelaagde structuur: ja, daar houden we wel van.

De afzender, de band Queen’s Pleasure uit Amsterdam, is nog maar net begonnen maar mag gerust een mooie gitaarbelofte worden genoemd. De eerste singles klinken doorwrocht gecomponeerd en in het geluid is een wereld aan grote namen uit de gitaargeschiedenis te ontdekken: iedereen kan er uit vissen wat hem uitkomt, van punk tot britpop en alle voorgangers uit de psychedelische muziekkerk. En dan schijnt de band live ook nog tot ontploffing te kunnen komen.

Dat zullen we dan nog wel eens zien. RVG

Queen’s Pleasure: zaterdag, Plato en Foyer Oosterpoort.

Platenlabel Speedy Wunderground

Een nieuwe gitaarscene? Zo wil Isaac Wood het niet noemen, maar er is beslist iets gaande in het zuiden van Londen. ‘Toen ik me vijf jaar geleden echt voor muziek ging interesseren waren er nauwelijks gitaarbands. Nu wemelt het van de dwarse, rauw klinkende rockgroepen waarvan Black Midi en Squid de belangrijkste zijn.’

Zijn eigen zevenkoppige Black Country, New Road (BCNR) laat hij uit bescheidenheid even buiten beschouwing, maar mag zeker niet in het rijtje ontbreken.

Twee singles (Athen’s, France en Sunglasses) bracht Wood (21) vorig jaar met zijn band uit. Ze behoren tot het spannendste wat 2019 aan indierock heeft voortgebracht. Eigenlijk doet de term indierock de muziek van BCNR tekort. De zeven muzikanten, onder wie twee drummers, een violist en saxofonist, putten uit freejazz, folk en postpunk. De zang van Wood is even intens als die van Mark E. Smith (The Fall) en Captain Beefheart ooit waren. ‘Twee van mijn grote helden’, bekent Wood, die zijn curieuze teksten (vol namedropping, van Scott Walker tot Kanye West) meer declameert dan zingt.

‘Die woordenbrij komt er vrij gemakkelijk uit. Ik begrijp de frustratie van luisteraars als ze niet alles kunnen plaatsen, maar ik wist ook nooit waar Mark E. Smith over zong en toch vond ik het prachtig.’

Gewoon niet te bang zijn jezelf in muziek en teksten te verliezen, dat is wat Wood aan de telefoon in Londen benadrukt. ‘Ik zag twee jaar geleden in een pub Black Midi spelen en dacht meteen: o, dus zo kan het ook.’

Black Midi, Squid en BCNR spelen geen standaard liedjes met een refrein, maar maken van ieder nummer een zoektocht naar een andere kern. Wie wil weten hoe dat werkt, kan ook dit jaar op Eurosonic terecht, waar Squid en Black Country, New Road zullen optreden. Vorig jaar kwam in Groningen Black Midi al als een van de meest spraakmakende bands bovendrijven.

Black Midi, Squid en BCNR mogen volgens Wood dan geen deel uitmaken van een scene, ze zijn alle drie ontdekt door het piepkleine platenlabel Speedy Wunderground, dat zes jaar geleden werd opgericht door platenproducer Dan Carey. Pierre Hall is verantwoordelijk voor de dagelijkse leiding. Hall: ‘Dan werkt met artiesten van Kylie Minogue tot Franz Ferdinand, maar was het zat dat opnames altijd zo lang moesten duren. Dus begon hij in zijn huis in Streatham een eigen studio en label. Elke plaat die Speedy Wunderground uitbracht, moest in één dag worden opgenomen, en zou in een oplage van 250 exemplaren worden uitgebracht.’

Hall (36) bepaalt samen met Carey welke bands een contract krijgen. ‘Dan is veel te druk met produceren, hij laat het zoeken naar talent aan mij over.’ Hulp krijgt Hall bijvoorbeeld van Tim Perry, boeker van de The Windmill, een pub annex concertpodium in Brixton. ‘Tim laat jonge bands waar hij iets in ziet zoveel mogelijk bij hem spelen, zodat ze veel ervaring kunnen opdoen. Hij kwam een paar jaar geleden met Black Midi aan en ook Black Country, New Road speelt veel in The Windmill.’

Een zaaltje en een label, dat is volgens Hall genoeg om langzaam iets van een nieuwe scene te creëren. ‘Kijk naar Liverpool en Manchester veertig jaar geleden. Liverpool had Eric’s en het label Zoo rond Echo and the Bunnymen. In Manchester was alles gecentreerd rond The Haçienda, het Factory label en Joy Division.’

Dat beeld hebben Hall en Carey met hun Speedy Wunderground ook voor ogen. Maar is het nog wel van deze tijd? ‘We worden bestookt door nieuwe bands die bij ons een plaat willen uitbrengen. Die romantiek van in kleine oplage een eigen plaat uitbrengen bestaat nog of komt weer terug. Speedy Wunderground is een belangrijke springplank voor Black Midi geweest en dit jaar komen Squid en Black Country, New Road ook met een album.’

Alleen verschijnen die niet bij Speedy Wunderground, een driemanszaak met een te kleine overhead voor bands met internationale ambities. ‘Black Midi ging naar Rough Trade, Squid gaat naar WARP. Dan Carey zit er minder mee dan ik, want hij blijft als producer bij die bands betrokken. Maar ik vind het toch jammer. Wij geven nieuwe artiesten hun eerste platform en dan zijn ze weg, op zoek naar grotere afzet.’

Dus is Hall toch bezig Speedy Wunderground te koppelen aan internationaal grotere distributeurs als PIAS. ‘Als ik kijk naar onze jaarlijks verschenen compilatie-lp’s met singles, dan ben ik apetrots. Die verdienen een grotere verspreiding. Op deel 4, van december, staan Squid, Black Midi én Black Country, New Road, maar ook Sinead O’Brien, die in de voetsporen van dichter en performer Kate Tempest treedt. Allemaal namen waarvan ik zeker weet dat ze over tien jaar universeel bekend zijn.’

Zover wil Isaac Wood van BCNR nog niet vooruit denken, eerst maar eens dat album afmaken. ‘Het liefst met de jongens van Speedy Wunderground, die zijn echt zo essentieel voor wat er nu gaande is. Kijk naar bands als Fontaines D.C., Workingmen’s Club en The Murder Capital. Die komen niet uit Londen, maar hadden zonder Speedy Wunderground nooit zoveel aandacht gekregen.’

En wie heeft Fontaines D.C. als producer, vraagt Hall? Juist, Dan Carey.

Wood: ‘Een paar jaar geleden werd de indierock nog afgeschreven, en nu is er zoveel gaande. Ik ben trots dat wij daar een bijdrage aan hebben mogen leveren.’ GK

Black Country, New Road, Sinead O’Brien en Working Men’s Club: woensdag, Vera

Squid: vrijdag, Vera.

Yin Yin

Nederland begint een reputatie op te bouwen waar het sensuele, exotische popmuziek betreft, vaak een beetje ‘retro’, in de sepiatinten van vakantiefoto’s uit de jaren zeventig.

Jungle By Night (afrofunk) en Altin Gün (Turkse psychfolk) gooien al hoge ogen in het buitenland. Het volgende succesnummer zou The Mauskovic Dance Band (Afro-Caribische spacedisco) kunnen zijn, maar ook Yin Yin uit Maastricht, dat driemaal optreedt gedurende de Eurosonic-dagen van ESNS.

De vanuit Maastricht opererende groep maakt ‘Thai Psych Funk’ en is typisch zo’n popgroep die, net als de creatieve harde kern van Altin Gün, zijn geluid vond door obscure platen te verzamelen. In Yin Yins geval: funky psychedelische pop uit Zuidoost-Azië, daterend uit de jaren zestig en zeventig, instrumentaal, met een heerlijk synthesizertje.

Covermateriaal? Ja, maar net als Altin Gün sleept Yin Yin de gekozen sound overtuigend naar de festivalpodia van nu. Het is hip, het swingt, het klinkt lekker uitheems en er is nu ook een geslaagd, volwaardig album: The Rabbit That Hunts Tigers, verschenen via het Zwitserse label Bongo Joe, zodat er ook nog een link is met het gekozen ‘focusland’ van ESNS 2020. MP

Yin Yin: woensdag, Martinikerk en Grand Theatre, donderdag, Plato.

Celeste

Voor het internationale showcasegedeelte van ESNS, het deel dat vroeger voluit Eurosonic heette, worden elk jaar bands en artiesten uit alle denkbare hoeken van Europa naar Groningen gehaald. Leuk, maar de veelbelovendste artiesten komen vaak toch ‘gewoon’ uit het Verenigd Koninkrijk.

Wie donderdag in de Stadsschouwburg Celeste Waite (24) uit Brighton wil horen zingen, zal bijtijds in de rij moeten aansluiten. De in Californië geboren Engelse geldt als een van de grootste Britse zangtalenten in jaren.

Ze brengt al een paar jaar singles uit, heeft al een contract bij Universal op zak, maakte indruk als voorprogramma van Michael Kiwanuka en zingt zo heerlijk makkelijk als de grote soul- en jazzvrouwen van weleer: Etta James en Ella Fitzgerald. Amy Winehouse, maar dan net wat omfloerster en sensueler.

Als Celeste de fluwelen soulpopliedjes van haar twee ep’s uit 2019 zingt, is het alsof je je in een warm schuimbad laat zakken. Ze eindigde bovenaan de ‘Sound of 2020’-lijst van de BBC en is eigenlijk al geen geheim meer. Een ontdekking mag ze nauwelijks nog heten. Celeste gaat doorbreken in 2020. MP

Celeste: donderdag, Stadsschouwburg.

Eurosonic Noorderslag vindt plaats van 15 t/m 18/1 in Groningen.