Fantasie voorop

1. Tja Ling Hu

De spontaniteit en vrijheid zitten bij deze tekenaar niet in de techniek, maar in de inhoud.

Wanneer kreeg Tja Ling Hu (35) in de gaten dat ze een tekenaar is? Was dat tijdens haar opleiding modecommunicatie in Utrecht of later, toen ze aan de kunstacademie in Gent studeerde? Haar verrassende antwoord: ‘Ik vind eigenlijk niet dat ik een tekenaar ben.’

Bescheidenheid? Nee, erger nog, dit is een onzekerheid die Hu op de kunstacademie is aangepraat. ‘Er werd gezegd dat mijn kunstwerken te mooi en te afgewerkt zijn, dan zeiden ze: het moet spontaner, probeer het anders eens met links?’ Pff, wat een gezeur, denken wij nu. Ze ís een tekenaar. Helemaal. Op haar eigen manier: poëtisch, kwetsbaar, fantasierijk en precies.

Ze weet inmiddels wel: ‘De spontaniteit en vrijheid zit er bij mij niet in hoe ik de tekeningen maak, maar in wat er te zien is.’ Niet in de techniek, maar in de inhoud dus. Die ontstaat bij Hu vaak al doende, al tekenend, meestal met potlood, arcerend en inkleurend, dunne haarfijne lijntjes en grote wolkerige grijze vlakken. Zo ontstaat dan onverwachts een vrouw die de zon uit de lucht pakt, een figuur die met medicijnen jongleert of een vrouw die in een rivier van tranen drijft terwijl er een boom uit haar buik groeit.

In 2017 won Hu de prestigieuze Fiep Westendorp Stimuleringsprijs. Dankzij het prijzengeld kon ze twee jaar lang werken aan een persoonlijk project: ze maakte tekeningen over haar familiegeschiedenis. Zij is geboren in Nederland, haar ouders groeiden op in China. Dit familieverhaal tekende ze natuurlijk niet precies realistisch. Het geheugen is sowieso onvoorspelbaar en onbetrouwbaar. Hu kon de gaten vullen met haar eigen fantasie en symboliek. Nu dat project is afgerond, besteedt ze meer tijd aan opdrachten, voor bijvoorbeeld de VPRO Gids en Het Scheepvaartmuseum in Amsterdam. Nieuwe plannen te over, iets met mythologie wellicht. Of met kleur. Zolang ze niet met links gaat tekenen, volgen wij het graag.

2. Bob Mollema (32)

Met zijn felgekleurde tekeningen rebelleert hij tegen de unifor­miteit.

Op een T-shirt, op een skateboard, op een sok, op een muur of in een krant: met de tekeningen van Bob Mollema (32) kan van alles. En dat gebeurt ook. Mollema tekent expressief, naïef, grappig, gewaagd en in felle kleuren. Hij houdt van de ruwheid van krijt en potlood en wil daarmee ook, zoals hij het zelf omschrijft, ‘rebelleren tegen de uniformiteit die de wereld langzaam maar zeker opslokt’.

Hij tekent het liefst in een schetsboek: ‘Als ik dat een tijdje niet doe, raakt mijn tekenhand verkrampt. Het voelt dan alsof ik houten handen heb zonder scharnieren. In die zin is een schetsboek een soort artistieke smeerolie.’

Mollema tekent voor opdrachtgevers als audioplatform Bandcamp, modemerk Volcom, de Volkskrant en poptempel Paradiso. En hij tekent voor zichzelf natuurlijk, daarin verkent hij graag zijn fascinatie voor oude natuurgodsdiensten, legenden en de wildernis.

3. Micha Huigen

Gekke onderwerpen in knappe composities.

Micha Huigen (28) kan in één tekening een heel verhaal vertellen. Het verhaal van een slijmerig zinkgat, zomaar op de stoep, bijvoorbeeld, of van de man die zijn hele hoofd in een plantenbak steekt. Klinkt misschien gek, is het ook, maar door de knappe composities en details zien Huigens tekeningen er toch heel helder uit.

Bij de tekening van de man die zijn hoofd in een plantenbak steekt, staat het motto ‘be curious’. En dat is geen toeval. Huigen: ‘Ik ben ervan overtuigd dat het leven een stuk interessanter is wanneer je je nieuwsgierig opstelt. Ik wil die nieuwsgierigheid aanwakkeren.’

Huigen kreeg de afgelopen jaren internationale opdrachten van bijvoorbeeld Microsoft, nieuwsplatform The Verge en kaartspel Magic: The Gathering. En hij heeft net zijn eerste graphic novel uitgebracht over de avonturen van een mannetje dat Liquidface heet. Worden wij meteen nieuwsgierig van.