Failliet DWDD draait alleen nog om bewondering

Heel stom allemaal.

Maar daar gaat het niet om.

Het echte probleem met De Wereld Draait Door is dat de gedachte erachter failliet is. Ooit was het nobele doel om een breed publiek in contact te brengen met mooie, interessante dingen. Maar ja: er worden geen 120 supergave nieuwe bandjes per jaar ontdekt, en er verschijnt niet dagelijks een goede roman. Dus om dat brede publiek toch vast te houden, draait het programma inmiddels nog maar om één ding: bewondering.

Dát is het product dat DWDD verkoopt, het enige doel is om er zo veel mogelijk van te fabriceren. Een film, een boek, een wetenschappelijke ontdekking? Het maakt niet uit: als er maar wordt bewonderd. De gasten, soms echte experts, proberen nog uit te leggen waar het precies over gaat, maar dat is niet de bedoeling. Hun taak is simpel: ze moeten met zo veel mogelijk geestdrift overbrengen waarom zij ervan ondersteboven zijn, waarom zij de maker zo bewonderen.

Soms houdt een gast zijn poot stijf, wil hij per se uitleggen hoe het zit. De kijker veert dan op, maar ho ho, zo werkt het niet. Matthijs onderbreekt hem en geeft het goede voorbeeld. 'Kijk', zegt hij dan, 'hoe ik nu praat, deze toon, dat opgewondene, deze blik! Dát moet je doen. Bewonderen! Wat ik doe! Kijk! Dit! Dit! Dit! Nu jij!' Als de gast dan nog steeds niet meewerkt, staat er altijd wel een noodfilmpje klaar dat er weliswaar vrij weinig mee te maken heeft, maar waar je eigenlijk maar op één manier naar kunt kijken: vol bewondering.

Een bijkomend voordeel van bewonderen is dat je er weinig voor hoeft te weten - je kunt dus iedereen uitnodigen. Ook als kijker hoef je niets van het onderwerp te snappen om bewondering te voelen. Een opera van één minuut? Slaat nergens op, maar wel knap! Iets met de oerknal? Onbegrijpelijk, maar kijk die natuurkundige eens opgewonden zijn! En wauw, kijk hoe Matthijs - die eenvoudige schoenenlapper - dat enthousiasme bewondert!

Dat laatste is het geheime wapen van DWDD: de drietraps-bewondering. Soms is er namelijk iemand te gast die nog niet bekend genoeg is om echt bewonderd te worden, of die juist al zo vaak bewonderd is dat het zelfs Matthijs begint te vervelen. Dan vraagt hij zo iemand naar díéns held, of naar de keer dat diegene Prince tegenkwam in Los Angeles. Dan kunnen wij zien hoe Matthijs iemand bewondert die zélf weer iemand bewondert. Geniaal.

Laatst kreeg ik, via via, het advies om niet meer te kijken. Maar dat helpt dus niet: de gedachte dat het nog steeds bestaat, blijft aan je knagen. Bovendien mis je dan LuckyTV.

_{Jonathan van het Reve op Twitter: @JvhReve}