Excelsior triomfeert op Noorderslag
Het platenlabel Excelsior was afgelopen weekeinde hofleverancier tijdens Noorderslag. Spinvis leidde de triomftocht. En niemand aapt Franz Ferdinand na...
‘Bedankt voor het bier’, zijn de kalme eerste woorden van Erik de Jong, alias Spinvis, nadat hij als winnaar van de BV Popprijs 2006 is onthaald op het podium van de Oosterpoort en de traditionele ‘bierdouche’ over zich heen heeft gekregen. Spinvis en zijn band kennen dat Noorderslag-gebruik. Een deel van het instrumentarium is uit voorzorg afgedekt met plastic.
In het verleden sprak soms afkeuring uit de bierplensbui vanuit de zaal. Vorig jaar bijvoorbeeld, toen de meningen over Ali B op zijn zachtst gezegd verdeeld waren. Of in 2002, toen de toch al omstreden Tiësto niet persoonlijk aanwezig was om de prijs (10.000 euro en een beeld van Theo Mackaay) in ontvangst te nemen.
Met Spinvis heeft, getuige de reacties uit het publiek, niemand moeite: hij maakt zinnenprikkelend mooie popmuziek, schrijft teksten met een unieke verbeeldingskracht en, ook altijd fijn, hij is een sympathieke man. Spinvis wint zaterdagavond de Popprijs niet wegens internationaal succes, spectaculaire verkooprecords of omdat hij een rolmodel voor Marokkaanse jongeren is, maar ‘gewoon’ omdat zijn muziek zo prachtig is. Dat mocht ook wel weer eens.
Het succes van Spinvis is ook het succes van zijn platenlabel Excelsior Recordings, al ruim tien jaar een kwaliteitskeurmerk van jewelste en als label van onschatbare waarde voor de Nederlandse popmuziek. Noorderslag, de jaarlijkse staalkaart van de nederpop, is een triomftocht voor het kleine liefhebberslabel, dat er door niet minder dan vijf bands vertegenwoordigd wordt.
Heel Hollands
De Excelsior-bandjes stelen de show, niet voor het eerst, maar wel nadrukkelijker dan ooit. Niets ten nadele van de enorm gegroeide groep Coparck of het charmante A Balladeer, maar ze zijn (nog) niet van het kaliber Johan of Do The Undo, de nieuwe band van voormalig Daryll-Ann gitarist Anne Soldaat, die zich bevlogen en gloedvol voorstelt aan het publiek. Daryll-Ann ging in zijn laatste jaren uit als een nachtkaars, maar bij Do The Undo is het heilige vuur weer opgelaaid.
En dan is er nog Alamo Race Track, een band die jarenlang rustig mocht rijpen bij Excelsior en nu tot de weerbarstige kroonjuwelen van het label hoort. En het mooiste is: vrijwel geen enkele Excelsior-act lijkt een Brits of Amerikaans voorbeeld na te apen of aan te haken bij een internationale trend. Niet alleen Spinvis, maar ook de Engelstalige gitaarbands van Excelsior zijn eigenlijk heel Hollands.
Dat is sowieso een prettige constatering tijdens Noorderslag 2006: de nederpop van nu heeft een behoorlijk Hollands gezicht, ondanks het feit dat Engels meestal de voertaal is. De ska-reggae van Luie Hond, de strakke nederhop van Jiggy Djé, de magnifieke beats van Kubus en de knoertharde, heerlijk lompe punkrock van Malle Pietje And The Bimbos (in een overigens gevaarlijk volgepropte kelder); geen van allen lijken ze te doen wat ze doen omdat dat momenteel in de mode is in Engeland of de VS.
Sterker: het geluid dat in de mode is in Engeland (dansbare gitaarrock van pakweg Franz Ferdinand en de Arctic Monkeys) is weliswaar populair bij het Nederlandse publiek, maar vindt hier na bijna drie jaar nog altijd amper navolging. Is Nederland dan werkelijk een volwassen popland aan het worden dat niet langer de Engelstalige landen imiteert? In Groningen krijg je meer dan eens die indruk, en dat is fijn.
Veteranen
Uiteraard was niet álles authentiek. In de entreehal van de Oosterpoort werd het spits afgebeten door acht soul- en hiphopmeiden, veelal met Surinaamse of Antilliaanse roots, die zich samen The Mighty 8 noemen. Prima stemmen, daar niet van, maar voorlopig spelen ze nog te krampachtig Amerikaantje om echt geloofwaardig te zijn. Een Amsterdams meisje van nog geen 20 jaar dat over ‘death row’ zingt en haar publiek in plat Amerikaans toespreekt, heeft nog niet de eigenheid van bijvoorbeeld stijlgenoot Postman.
Zo zijn het vooral de bekende ‘veteranen’ die indruk maakten op Noorderslag 2006, en soms niet alleen met hun muziek. Neem Denvis, frontman van The Spades, maar tegenwoordig ook singer/songwriter: om zeven uur werd hij vader van een zoon, om acht uur zat hij in de auto richting Groningen en om tien uur stond hij beduusd op het podium van de Oosterpoort, met zijn band The Real Deal. Kijk, dát is dus karakter, en een prachtig verhaal bovendien, uit een klein, vruchtbaar poplandje waar de reis naar je volgende optreden nooit lang is.
