Einde theaterseizoen betekent noten kraken

Behalve de top10-lijstjes (zie elders in deze krant ) is het einde van een theaterseizoen ook het ideale moment om nog een paar noten te kraken, en wat oud vuil op te ruimen. De laden leeg, het bureau schoon, ergernisjes wegwerken, leuke dingen afstoffen. Bij dezen:

Stage Entertainment verkocht

Joop van den Ende verkocht zijn theaterbedrijf vorige week aan CVC Capital Partners. Voor welk bedrag is onbekend. Ook Eva Jinek vroeg er niet naar toen Joop 's avonds bij haar aanschoof in haar vrolijke talkshow. Gaat ons ook niets aan. Het zal al met al een aardig bedrag zijn. Dus als Joop er mooie dingen mee doet in de sfeer van kunst en cultuur, is er verder niets aan de hand. Het DeLaMar Theater is immers ook uit zijn portemonnee betaald. Of misschien heeft Janine wel gezegd: 'En nu is het genoeg met dat musicalgedoe. Ik ben er ook nog. Jij gaat cashen en wij gaan een jaar de wereld over op een cruise. In een superior hut. Met elke avond live-entertainment. En een casino.'

Bij Jinek greep Van den Ende de gelegenheid aan om opnieuw de btw-verhoging op theaterkaartjes te hekelen. Ook riep hij de regering op toch vooral het muziekonderwijs op scholen niet om zeep te helpen. En passant gaf hij een stemadvies voor cultuur-minnend Nederland: D66.

Een dag later kreeg hij bijval van Bas Heijne, die in zijn NRC-column ook een begeesterd pleidooi hield voor betaalbare kunst en cultuur. De kunstsector kan dus met een gerust hart de zomer ingaan: er gloort hoop met Bas & Joop!

Acteurs en reclame Ramsey Nasr hield bij de opening van het ITs Festival voor afgestudeerde theatermakers ook al een warmbloedig pleidooi. Hij riep de aankomende acteurs onder meer op vooral hun hart en ziel te volgen en niet te zwichten voor geschnabbel in de reclamewereld. 'Geen schoorsteen zal ooit roken door je eigen vuur te doven', zei hij en dat citaat werd meteen rondgetwitterd. Waarop zijn Toneelgroep Amsterdam-collega Hans Kesting antwoordde: 'Quasi artistiek gelul, mensen willen werken en hun eigen brood verdienen. Dat heeft niets te maken met je eigen vuur doven.'

In beide statements zit iets waars. Het is soms gênant te zien hoe acteurs zich uitleveren aan reclame en commercie. Aan de andere kant: er zijn te veel acteurs en is er te weinig werk. Lastig.

Nasr en Kesting zelf hebben overigens weinig reden tot klagen: beiden zijn in vaste dienst bij Toneelgroep Amsterdam en krijgen elke maand keurig hun salaris gestort. Daar werken ze trouwens hard genoeg voor.

Prijzencircus en cabaret

Het is bijna lachwekkend als het niet zo triest was: er is weer eens gedoe over de cabaretprijzen. Vorig jaar veroorzaakte de jury zelf een rel door onderling geruzie over wie moest winnen: Wim Helsen of Ronald Goedemondt. Nu weigeren zowel Micha Wertheim als Daniël Arends hun nominatie voor de Poelifinario, bestemd voor het beste cabaretprogramma van het seizoen. De reden: de één (Wertheim) had al tien jaar willen weigeren maar werd almaar niet genomineerd, de ander (Arends) vindt de prijs te weinig eervol.

Op zijn blog licht Wertheim een en ander nader toe. Inclusief een foto van de Xenos-spiegel (49,99) die bij de prijs hoort.

Cabaretiers mogen blij zijn dat er nog een jury is die de moeite doet al hun voorstellingen te zien.

Zo, dat was het.

Fin de saison. Ajuus.

_{Wekelijks neemt Bor Beekman, Robert van Gijssel, Hein Janssen, Rutger Pontzen of Wieteke van Zeil stelling in de wereld van film, muziek, theater of beeldende kunst.}