Een leuke voorstelling over moraal maken is geen sinecure, desalniettemin klaart toneelgroep Echo de klus in De Moraalridder (drie sterren)

Iets met moraal, daar schrikken mensen toch al snel een beetje voor terug. Wil je er dan toch iets mee doen, dan kun je het maar beter vrolijk verpakken. Dus, zo legt actrice Lotte Dunselman aan het begin van De Moraalridder uit, dit wordt echt een heel leuke voorstelling.

Dunselman speelt de rol van gezel: ze vergezelt en ondersteunt de moraalridder uit de titel, want die heeft het niet makkelijk. Niemand zit te wachten op een veganistische betweter. En hoewel de moraalridder zich dit realiseert, kan ze er weinig aan doen: ze is nu eenmaal een drammer die zichzelf niet zelden overschreeuwt – en dat maakt haar ook eenzaam.

Pizza en bier

Actrice Anna Schoen (met Dunselman vormt ze toneelgroep Echo) speelt de moraalridder met overgave: een heerlijke zeurkous, waar je met een boog omheen zou lopen. Ook de gezel krijgt er al snel genoeg van en bestelt pizza en bier, waardoor hun verhouding op scherp komt te staan – en ze en passant ook hun onderlinge relatie als actrices onder de loep nemen.

Zo belichten ze hun zoektocht naar balans tussen enerzijds de planeet te behoeden naar de filistijnen te gaan en anderzijds een comfortabel leven te lijden, inclusief verspilling. Het lijkt nogal voor de hand liggend allemaal, maar laat de uitwerking maar aan toneelgroep Echo over.

Schoen en Dunselman zijn spelers die hun fysiek in de strijd gooien en boeiende, ietwat vreemde en ongemakkelijke voorstellingen maken. Ook nu weer met De Moraalridder, al steekt die iets minder strak in elkaar dan eerdere voorstellingen en lijkt er soms wat lukraak van idee naar idee te worden gesprongen. Desondanks houden de makers zich zeker aan de belofte waarmee het stuk begon.