Een fluwelen geluid van klarinettist Annelien van Wauwe ★★★☆☆

Het lijkt of uit de klarinet van Annelien Van Wauwe fluwelen linten stromen. De Vlaamse laat ze golven tot in de verre hoeken van Muziekcentrum Enschede, soepel en elegant. Alsof het aanblazen van het stijve stukje riet dat aan haar mondstuk plakt geen moeite kost.

Rianter gekneed dan Van Wauwe (32) krijg je ze dan ook niet gauw. Ze had les van Sabine Meyer, ooit de eerste vrouwelijke blazer van de Berliner Philharmoniker. Ze verdiepte zich in historische klarinetten bij Eric Hoeprich, hoeksteen van het Orkest van de Achttiende Eeuw. En met de rugwind van Europese talentprogramma’s heeft Van Wauwe zich ontplooid tot de leidende klarinettist van haar generatie.

Mooi, dat ze zich liet strikken door het derde Walter Boeykens Clarinet Festival in Enschede. Het festival is vernoemd naar de in 2013 overleden Vlaming, die het klarinetevangelie over Nederland heeft verspreid. En nog mooier dat Van Wauwe en het Orkest van het Oosten voor deze gelegenheid niet aankomen met Mozarts uitgekauwde Klarinetconcert.

Liever spelen ze minder bekend spul van Debussy en Brahms. In beide gevallen is het kamermuziek met piano die later werd georkestreerd. En in beide gevallen denk je: jammer dat er zo veel ruis zit rond Van Wauwes geconcentreerde, ragfijne spel, hoe heiig (Debussy) of hoe gloeiend (Brahms) de Amerikaanse gastdirigent James Feddeck het orkest ook laat spelen.

Eerlijk gezegd levert de soloklarinettist van het Orkest van het Oosten de opwindendste maten. Beethoven, Vierde symfonie, deel twee: met de air van een dronkenman laat de geraffineerde Bernardo Alcala Tello zijn ritmes tegendraads zwalken.