Edward Scharenhand is net zo sprookjesachtig als het origineel

Ook zij die de film Edward Scissorhands (1990, Tim Burton) nooit hebben gezien, hebben toch een beeld bij de dubbelhartige punkcreatie die Johnny Depp maakte van de ijzig-witte buitenstaander met scharen als handen.

Marije Gubbels pakt de handschoen op, om van deze cultfilm jeugdtheater te maken. Dat doet ze (bijna) net zo vervreemdend, sprookjesachtig en dubbelzinnig als het origineel. Met bovendien een actuele onderlaag. Het tumult rond de komst van vreemdeling Edward Scharenhand naar het goedhartige dorpje Gul, staat natuurlijk ook voor reacties op vluchtelingenopvang. Voelen we ons geweldig door alles van deze exoot te prijzen en recht te praten, zoals Tante Maria doet (een prachtrol van Juul Vrijdag in paarse jurk met dikke heupen), of mogen we ook argwaan, jaloezie en afkeer voelen zoals pleegkind Magdalena (herkenbaar goed gespeeld door Dorien van Gent)?

Goed versus kwaad en foute motieven achter nobele daden, dat alles draait ludiek een kwartslag in deze stapvoets tollende carrousel vol caviakooien, collectebussen, struiken en pruiken. Ook de deugdzame, christelijke ziel van een gutmensch loopt soms een krasje op.

Eyecatcher van Edward Scharenhand is de geestige, bijna religieuze verschijning van Marcel Osterop in nauwsluitend motorpak, met blond engelenhaar en enge scharenhanden (gemaakt van puntige fietsstandaards en schaatsijzers). Alles aan hem blijft naïef en griezelig tegelijk. Samen met Freek den Hartogh (in een snedige dubbelrol van fout vriendje Juda en diens behoudende vader Barry) zingen en musiceren ze een fraai moreel sprookje op draaiplateau, dat spannend hinkstap-springt over de diffuse scheidslijn tussen goed en kwaad.

_{Verbetering: In een eerdere versie van dit artikel stond dat de tournee tot en met 12 oktober duurt. Dat klopt niet. Edward Scharenhand tourt tot 12 november.}