Eat the Elephant is fascinerend en bij vlagen bloedmooi
Het heeft iets treurigs: zoeken naar streepjes Tool in het latere werk van Tool-zanger Maynard James Keenan. Toch doen we dat, omdat we destijds van de sokken werden geblazen door de plaat Undertow van die schitterende band, uit 1993. Tegen beter weten in.
Want de overdonderende kracht van de jazz-rockende kunstmetal op die plaat, is nooit meer geëvenaard. Niet in de band Tool en ook niet in de projecten die de frontman daarna heeft opgestart. Toch is een plotselinge nieuwe plaat van Keenans band A Perfect Circle, die hij heeft gevormd met Tool-gitarist en oprichter Billy Howerdel, de moeite waard. Want Keenan en Howerdel hebben nog voldoende te vertellen.
In het openings- en titelnummer Eat the Elephant zet A Perfect Circle het klankenpalet voor heel de plaat vast neer: piano en gitaar in zoekende en wat theatrale melodieën, naast orkestrale versieringen en de nog altijd beklemmend mooie en androgyne stem van Keenan. Vergelijkingen met Radiohead dringen zich op.
Hoge verwachtingen
De track Disillusioned, daarna, wekt hoge verwachtingen. De harmonieën zijn om in te lijsten en lijken soms op het topwerk van progrockicoon Steven Wilson. De teksten zijn wonderlijk poëtisch en de vocalen trekken je diep de plaat in. Maar daar, in de artistieke catacomben van A Perfect Circle, ontdek je dat je toch een beetje met lege handen staat. Waar blijft die rockende finale van zo’n nummer, of dat refrein waarbij je – op zijn Tools – je vuist de lucht in wilt pompen? We verklappen het maar vast: ze komen niet.
Eat the Elephant is een zoektocht. Net iets te veel een conceptuele rockopera en te weinig een rockplaat met een paar dikke nummers die je door het leven slepen als alles je even gestolen kan worden. De maatschappijkritiek van Keenan in het nummer The Doomed is scherp als altijd, en vooruit, dat nummer wordt wel uitgebouwd tot een stevig riffende rockklapper.
Eat the Elephant is fascinerend en bij vlagen bloedmooi. Aangenaam eigenwijs bovendien en een verplichte luisteroefening. Maar geen nieuwe klassieker in het oeuvre van MJK, en ook geen plaat voor de jaarlijsten.
Heavy
***
A Perfect Circle
Eat the Elephant
BMG Rights/ Warner
