Dystopische waarschuwing en verhaal over volwassen worden ineen

Het regent de laatste jaren romans waarin de gevaren van de technologische vooruitgang aan de orde worden gesteld. Zie bijvoorbeeld Machines zoals ik van Ian McEwan en het vorig jaar verschenen Klara en de zon van Kazuo Ishiguro. Weinig reden tot optimisme, is doorgaans de strekking: in de toekomst zal onze privacy verder onder druk komen te staan. Schrijver Anja Sicking (1965) probeert in haar vijfde roman, De visionair, te achterhalen wat de jonge briljante geesten achter de hightech drijft. De hoofdpersoon is Roemer, een intelligente scholier die werkt aan een bril waarmee hij de emoties van anderen kan lezen (een uitvinding waarmee hij later miljardair zal worden). Roemer worstelt ondertussen met zijn eigen emoties: hij is sociaal onhandig en is bezig zichzelf te ontdekken. Zijn seksualiteit ontluikt in het bijzijn van mevrouw Vroman, de oudere baas van het hotel waar hij een bijbaantje heeft. Vooral deze laatste plotlijn geeft het boek een interessante laag. De visionair is behalve een dystopische waarschuwing óók een klassieke coming-of-age roman.