Dusty Hill, de bassist van ZZ Top, trok zijn bastonen diep uit het Deltabluesmoeras

ZZ Top-bassist Dusty Hill is woensdag thuis in Houston in de Amerikaanse staat Texas in zijn slaap overleden, zo maakten kringen rond de band bekend. Een doodsoorzaak werd niet gegeven, maar de 72-jarige Hill had zich onlangs met pijn aan zijn eerder al vernieuwde heup teruggetrokken uit de tournee van de band waarin hij sinds 1970 basgitaar speelde.

Hill, in 1949 in Dallas geboren als Joseph Michael Hill, speelde basgitaar sinds zijn 13de, eerst in de band van zijn broer en sinds 1970 in ZZ Top. Een trio vernoemd naar blueszanger ZZ Hill, dat toen sterk beïnvloed was door de elektrische, op bluesthema’s gebaseerde rock van de Engelse band Cream. Zanger-gitarist Billy Gibbons, drummer Frank Beard en bassist Dusty Hill vormden van meet af aan een sterk trio dat geen extra bandleden nodig had om te overtuigen met strakke bluesritmes, stevige southern rock-gitaarsolo’s en basnoten die door Hill diep uit het Deltabluesmoeras in het zuiden van de VS werden getrokken.

Vooral live overtuigde de band, die altijd in dezelfde bezetting is blijven spelen. Een tournee in het voorprogramma van The Rolling Stones in 1973 zorgde voor een doorbraak, datzelfde jaar bezegeld door een van hun betere albums Tres Hombres, met daarop de hit La Grange.

ZZ Top deed het aardig, maar trok zich in 1976 tijdelijk terug in de luwte. Deels omdat de fut eruit was, maar ook om een beter platencontract los te krijgen. Dat lukte in 1979. Tot die tijd werkte Hill op het vliegveld van Dallas én liet hij net als Gibbons zijn baard groeien.

Die lange baarden (geestig genoeg hield drummer Frank Beard de haargroei op zijn gezicht, ondanks zijn naam, beperkt tot een snorretje) gaven naast de ‘Cheap Sunglasses’, zoals de comebacksingle uit 1979 heette, en de Stetsonhoeden de band het imago dat tot op de dag van vandaag standhoudt.

De grootste successen boekte het trio toen ze hun geluid met synths (live bespeeld door Hill) wat hadden gemoderniseerd en in 1983 het hitalbum Eliminator uitbrachten. De met langbenige dames in korte rokjes en een rode, gepimpte Ford Coupe uit 1934 bevolkte videoclips van Gimme All Your Lovin’, Legs en Sharp Dressed Man waren niet van MTV weg te slaan. Eliminator werd een van de succesvolste albums van de jaren tachtig en maakte van ZZ Top een grote live-attractie die nooit is opgehouden met touren en platen maken. Gibbons en Hill groeiden met hun baarden, hoeden en brillen uit tot een soort stripfiguren waar net zo weinig ontwikkeling in zat als in de muziek. Maar vermakelijk bleef de band, waarvan de drie groepsleden elk in hun eigen bus door het land trokken. Alleen zo, zou Hill zeggen, hielden ze het leuk voor zichzelf, omdat ze bij elk optreden blij waren elkaar te zien. Die blijdschap sloeg altijd zonder moeite direct over op hun publiek, dat de medegrondlegger van het even voorspelbare als unieke ZZ Top-geluid nu zal moeten missen.