Dribbelen in een jarig museum

‘Is de wethouder aanwezig?’, vraagt directeur Sjarel Ex van Museum Boijmans Van Beuningen zaterdag baldadig. Ex hoopt bij de opening van de viering van het 160-jarig bestaan gemeentelijke steun te krijgen, want het museum heeft een nieuw depot nodig. Het oude, onder het museum, is drie jaar geleden afgekeurd. De opslagruimte heeft al verschillende keren onder water gestaan.

Onder de aanwezigen blijft het stil. Ex weet natuurlijk ook wel dat cultuurwethouder Rik Grashoff van Rotterdam zich niet onder de gasten bevindt. Maar zijn boodschap is duidelijk.

Verder gaat het goed met het museum. Kort na zijn toespraak opent Ex Kunst4Kids, een verkooptentoonstelling voor kinderen tot 18 jaar. Dertig bekende kunstenaars hebben ieder een zeefdruk gemaakt. De werken hangen in een afgesloten ruimte, waar alleen kinderen mogen komen. Namen worden niet vermeld. De kinderen moeten zelfstandig, zonder beïnvloeding van buitenaf, hun keuze maken.

Voor het gordijn dat toegang biedt tot de tentoonstelling is het dringen geblazen. Ouders geven hun dribbelende kinderen, vooral van basisschoolleeftijd, de laatste tips (‘Wel goed overleggen met elkaar!’), maar die luisteren niet meer. Het is veel te spannend wat zich achter het gordijn bevindt. Eenmaal binnen lopen ze in vliegende vaart op de zeefdrukken af. Vooral de uitgesproken werken vallen in de smaak: nummer 12 (glitters en een kanarie) en 21 (zwarte hond op een rood bed) zijn regelrechte hits.

Volgens het museum hebben ruim 1.600 mensen het 160ste verjaardagsfeestje bezocht: een drukke dag. Bij de nieuwe permanente video-installatie Laat je haar neer van Pipilotti Rist ontstaan files. Zij heeft een net van dik touw laten spannen in het trappenhuis, waar bezoekers op kunnen gaan liggen om haar nieuwe video te bekijken.

Op de binnenplaats proberen twee dj’s met veel volume bezoekers naar buiten te lokken. ’s Ochtends met muziek van singer-songwriter Fink, ’s middags met disco- en funkgeweld, zoals Roy Ayers’ Everybody Loves the Sunshine. Dat beamen de borrelende bezoekers maar al te graag. Tussendoor houdt kunstenaarscollectief Antistrot een expressieve performance met een grote rups.

Het hoogtepunt volgt aan het eind van de middag. Kunstenares Ada Dispa heeft met vuurwerk Een kleine doodmars gecomponeerd. De kleuren van de vuurpijlen zijn in het daglicht nauwelijks te zien, maar de knallen des te duidelijker te horen. Volgens Dispa is vuurwerk muziek. Dat punt maakt ze in de tuin van het museum overduidelijk met gierende pijlen, ontploffende potten en knetterende fakkels. De landerige sfeer maakt tien minuten lang plaats voor bijna extatische feestvreugde.