Doodleuk op tournee: de Poolse deathmetalband Vader klinkt verrassend toegankelijk ★★★☆☆

In normale tijden zouden we niet achteroverslaan bij de aankondiging van een optreden van het Poolse Vader in Nederland. Maar als de band ineens als eenzame strijder de coronacrisis blijkt te negeren en gewoon in een toerbus stapt om in Nederland twee shows te geven, wordt Vader natuurlijk wel bijzonder. Er is momenteel vrijwel geen enkele buitenlandse act op tournee. Op de kaartjes voor bijvoorbeeld de show in De Pul in Uden ontstond de afgelopen weken een run. De harde-muziekwereld zucht ook onder corona, en iedere heavy band van enige statuur is welkom.

Vader zorgt wel vaker voor stunts. Eigenlijk altijd al. De band uit de Poolse stad Olsztyn pionierde in de vroege jaren tachtig als thrashmetalgezelschap, maar nam daarna de afslag richting het meer morbide eindstation: Vader werd een technische en strak rammende deathmetalband. Ze tekenden mee aan de proefprint voor het genre. En in de jaren negentig werd Vader bekend als een van de eerste Oostblokbands die een contract tekenden bij grote westerse metallabels, zoals het Britse Earache – altijd bejubeld door de legendarische radio-dj en popjournalist John Peel – en later het Amerikaanse Metal Blade.

Vader kreeg een flinke cultaanhang achter zich aan en weigerde op te geven, al volgden vele bezettingswisselingen. De Polen, onder leiding van de constante factor Piotr Wiwczarek, brachten in mei een leuke plaat uit genaamd Solitude in Madness. En daarmee onderneemt de band nu dus toch een bescheiden tournee langs podia die het aandurven, onder de noemer Pandemic Madness. Hulde voor Vader.

De aantrekkingskracht van Vader is nog altijd groot, blijkt bij de scherpe openingsnummers van de laatste plaat. De gitaren loeien als kettingzagen, maar toch blijft het geluid redelijk transparant. En de stem van Wiwczarek is rauw en uiteraard schreeuwerig maar op wonderlijke wijze toch te verstaan. Daarmee is Vader een eigenlijk best toegankelijke deathmetalband, en de live met veel vreugde gespeelde track Emptiness is een genot om naar te luisteren. Vooral ook dankzij de tintelende gitaarsolo’s van Marek Pająk, die het nummer een leuk en aanstekelijk randje speedmetal meegeeft.

Vernieuwend is het natuurlijk niet: Vader levert waar om gevraagd wordt. En maakt er een hartverwarmend metalfeestje van voor een publiek dat na zes maanden toch ontroering moet voelen bij de toegift, en klassiekers als Cold Demon en het onverwoestbare Triumph of Death. Ook mooi: Vader bewijst dat deathmetalpubliek – honderd man op stoeltjes in een keurig coronabestendig De Pul – ook prima zittend kan haarzwaaien.