Docuserie The Sons of Sam lijkt in zijn ronkende beeldtaal af en toe op de tabloidpers ★★★☆☆

De ondertitel van de vierdelige truecrimedocu The Sons of Sam luidt A Descent into Darkness, ‘een afdaling in de duisternis’. Het lijkt een nogal algemene titel, zo afkomstig van de true crimebingokaart, want noem eens een serie in dit populaire genre die geen afdaling is.

In de loop van de serie wordt duidelijk dat we in deze afdaling niet zozeer de seriemoordenaar zelf volgen, maar een misdaadverslaggever die zich in de zaak heeft vastgebeten, en met zijn theorie dat er meerdere daders zijn – ook nog eens lid van een satanische sekte – een roepende in de woestijn werd. De politie had alle reden om het dossier te sluiten toen ze de dader te pakken hadden en het nieuwsestablishment was op een gegeven moment ook wel klaar met deze journalist.

Het hielp niet dat hij aan de drank was en dat de terechte vragen die de journalist bij het matige politieonderzoek stelde al snel een allesomvattende complottheorie werden. Maury Terry overleed in 2015 op 69-jarige leeftijd en liet zijn hele onderzoek na aan regisseur Joshua Zeman.

De Sam uit de titel was Sam Berkowitz, een oud-militair die in een jaar tijd, tussen de zomers van 1976 en 1977 zes mensen doodschoot en zeven anderen verwondde, bij acht verschillende schietpartijen in New York. Berkowitz richtte zich op vrijende stelletjes in auto’s. Ondertussen stuurde hij brieven aan bekende journalisten waarin hij de politie uitdaagde en meldde dat hij orders aannam van een demon die zich manifesteerde in de hond van zijn buurman ‘Sam’. Berkowitz werd op 10 augustus 1977 gearresteerd en zit nog altijd in de gevangenis.

In de periode dat de moordenaar actief was, was hij niet weg te slaan van de voorpagina’s van de New Yorkse kranten. Sindsdien is hij als ‘Son of Sam’ niet meer weg te denken uit de moderne geschiedenis van de stad. In 1999 maakte Spike Lee Summer of Sam over het roerige jaar en Berkowitz figureerde ook in Mindhunter (2019), de serie van David Fincher. Hij komt zo vaak in de populaire cultuur voor dat je zou kunnen denken dat hij fictief is, een soort Hannibal Lecter.

Zeman maakt aannemelijk dat Terry lang terecht vraagtekens plaatste bij de – toevallige – arrestatie van Berkowitz. Een van de vragen die de politie niet kon beantwoorden was waarom de verschillende overlevenden zulke uiteenlopende beschrijvingen van de dader hadden. De profieltekeningen die de politie tijdens het onderzoek publiceerde leken in niets op elkaar, maar Terry koppelde de tekeningen vrij overtuigend aan een stel mannen met wie Berkowitz omging – en die onder verdachte omstandigheden om het leven kwamen. Vandaar het meervoud in de titel.

Het basisverhaal over een onderzoeker die verdwaalt raakt in een eigen theorie – hij zag ook een link met een grotere satanische sekte waarvan Charles Manson lid zou zijn – is interessant genoeg. Maar in The Sons of Sam lijkt het af en toe of Zeman in zijn eigen beeldtaal te veel het ronkende van de tabloidpers overneemt, en zo zelf afdaalt in de duisternis.