Dior and I bevat vertrouwde ingrediënten
De docu wil de indruk wekken dat ontwerper Raf Simons veel gemeen heeft met Christian Dior. Dat overtuigt maar half. Opboksen tegen deadlines is een constante factor in films over de modewereld en Dior and I bevat meer vertrouwde ingrediënten.
Acht weken de tijd heeft hij om een hautecouturecollectie uit de grond te stampen. Normaal kost dat vier tot zes maanden. Modeontwerper Raf Simons, binnengehaald bij modehuis Dior als opvolger van de ontslagen John Galliano, staat voor een haast onmogelijke klus.
Een modedocumentaire maak je zo
De documentaire Dior and I, over de eerste acht weken van ontwerper Raf Simons bij Dior, wordt geprezen om haar eerlijkheid. Vier voorwaarden om een oprechte film te maken over een modehuis in een analyse.
De tijdsdruk is een zegen voor documentairemaker Frédéric Tcheng, die in het voorjaar van 2012 de vuurdoop van Simons bij Dior mocht vastleggen. Haast en stress geven de film een intrinsieke spanning. Die stress komt overigens bekend voor: opboksen tegen harteloze deadlines is een constante factor in documentaires over de modewereld.
Dior and I bevat meer vertrouwde ingrediënten. Tcheng laat uitgebreid zien dat mode meer is dan een vlaag inspiratie. Achter de schermen gaapt de kloof tussen ideaalbeeld en haalbaar resultaat, tussen een idee en een met bloed, zweet en tranen in elkaar gezet gewaad, bezet met duizenden kralen.
Tcheng, die eerder meewerkte aan de bekroonde modedocumentaires Valentino: The Last Emperor (2008) en Diana Vreeland: The Eye Has to Travel (2011), weet dat hij niet de eerste is die dat laat zien. Hij tuigt zijn film op door een band te smeden tussen heden en verleden. Historische beelden tonen Simons' illustere voorganger Christian Dior (wiens geest volgens de medewerkers van het modehuis nog altijd door het pand waart), terwijl een verteller citeert uit zijn memoires.
Zo wil Tcheng de indruk wekken dat Simons veel met Dior gemeen heeft. Dat overtuigt maar half: de enige duidelijke overeenkomst is hun introverte karakter. Pas tegen het einde van Dior and I begint de cameraschuwe Simons te ontdooien. Gelukkig dienen zich tot die tijd andere sterren aan. Simons' rechterhand Pieter Mulier bijvoorbeeld, die alles en iedereen inpalmt, en de in witte labjassen gehulde coupeuses met hun gouden handen, misschien wel de ware kunstenaars van het huis.
Dior and I. Documentaire. Regie: Frédéric Tcheng. 90 min., in 12 zalen.
