Dickinson is een volstrekt eigentijds historisch drama ★★★★☆

De Amerikaanse dichter Emily Dickinson leefde halverwege de 19de eeuw in Amherst, Massachusetts, waar ze bij haar ouders woonde en in het laatste deel van dat kluizenaarsbestaan nauwelijks meer haar kamer verliet. Bij leven publiceerde ze misschien een dozijn gedichten, maar na haar dood in 1886 werden meer dan 1.800 gedichten ontdekt die ze had achtergelaten op evenzovele snippers papier. Samen met het werk van tijdgenoot Walt Leaves of Grass Whitman, het belangrijkste poëtische oeuvre uit de Amerikaanse literaire geschiedenis.

Het klinkt misschien niet helemaal als het materiaal voor een tiendelige serie, maar daar heeft u het mis. Dickinson, geschreven door Alena Smith en met een geweldige titelrol voor de jonge actrice Hailee Steinfeld, is een van de verrassendste series van het moment, op Apple tv+ nog wel, waar de serie begon op 1 november, in de slagschaduw van The Morning Show, dat het vlaggeschip van de nieuwe streamingdienst had moeten worden. De sterrenparade (met Jennifer Aniston voorop), het fenomenale budget en het uit het leven gegrepen #MeToo-thema in de mediawereld konden niet voorkomen dat de show een wat log, weinig sprankelend drama is, zonder echte uitschieters.

En daar was Dickinson, de show waarnaar mensen in eerste instantie niet hadden omgekeken; een 19de eeuwse dichter immers. Alena Smith schreef eerder voor series als The Newsroom en The Affair en heeft met Dickinson een serie gemaakt die, om te beginnen, het hele handboek voor traditionele kostuumdrama’s het raam uit heeft gegooid. Deze Dickinson speelt halverwege de 19de eeuw en ziet er qua kostuums en setdressing onberispelijk historisch uit. En ook de biografische feiten en, niet onbelangrijk, de poëzie wordt gevolgd, maar in de geest, dialoog en muziek is het een volstrekt eigentijds drama.

Deze Emily Dickinson wordt door Smith (en niet te vergeten actrice Steinfeld) op één lijn geplaatst met een zangeres als Billie Eilish, die veelvuldig op de geweldige soundtrack te horen is. Dickinsons beroemdste strofe Because I could not stop for Death – He kindly stopped for me wordt hier moeiteloos naast When we all fall asleep, where do we go? (uit Bury a friend) van Eilish gelegd. In Dickinson zijn de overeenkomsten tussen deze twee jonge, radicale kunstenaars groter dan de verschillen.

Alena Smith gebruikt het klassieke idioom van het Amerikaanse tienergenre op een buitengewoon originele manier, waardoor Dickinson veel meer lijkt op een film als Booksmart of een serie als Euphoria dan op een kostuumdrama. Er worden wat slimme bruggetjes geslagen naar de moderne tijd, waarbij het verschijnen van een nieuwe aflevering van Bleak House van Charles Dickens (die zijn romans als feuilletons publiceerde) leidt tot een gesprek over spoilers. En een feestje loopt uit de hand nadat er opium wordt genomen.

Elke aflevering is opgehangen aan een van de bekende gedichten van de Dickinson die in haar handschrift in gouden letters over het beeldscherm worden geschreven. In Dickinson volstrekt zich dan een wonder: de poëzie gaat leven.