Recensie Vivaldi
Delphine Galou’s Vivaldi klinkt romig en verleidelijk, maar de gedachte aan seriewerk blijft ★★★☆☆
Na twee decennia is de Vivaldi Edition, de cd-reeks met de hypergestileerde hoofden op het omslag, toe aan deel 59. Nog steeds zijn het vooral Italiaanse ensembles die zich ontfermen over de bijna vijftig opera’s en honderden instrumentale concerten. In geestelijke aria’s krijgen de Accademia Bizantina en dirigent Ottavio Dantone nu assistentie van de Franse alt Delphine Galou.
Met tussenpozen werkte Vivaldi als viooldocent en koormeester aan het Ospedale della Pietà, het Venetiaanse vondelingentehuis voor vrouwen. Mogelijk schreef hij zijn zangsolo’s voor ene Geltruda. Wie weet had ze net zo’n romig, donker, verleidelijk geluid als Galou. In de snelle noten zit onrust, maar de lange lijnen spint ze superieur uit. Helaas krijgt Accademia Bizantina de gedachte aan seriewerk niet helemaal weggespeeld.
Antonio Vivaldi
Delphine Galou
★★★☆☆
Klassiek
Naïve
Gijs Groenteman gaat in onze illustere archiefkast in gesprek met mensen die hem hebben verwonderd. Rapper Pepijn Lanen, schrijver Paulien Cornelisse en kunsthandelaar Jan Six passeerden al de revue.
