De van tragiek doortrokken luisterliedjes van Justin Townes Earle zijn het sterkst ★★★★☆

Justin Townes Earle, zoon van Steve, is zijn vader de laatste jaren aan het inhalen als actief songwriter. Steve Earle schenkt ons zo nu en dan een fraaie plaat met werk van anderen, zoals onlangs nog het eerbetoon aan Guy Clark, genaamd Guy. Zijn zoon gooit er de ene na de andere zelfgeschreven song uit. Hij moet keihard werken, zegt Justin Townes, anders gaat hij onvermijdelijk hetzelfde slechte, door drank en drugs geplaveide pad op als zijn pa.

The Saint of Lost Causes, de opvolger van Kids in the Street uit 2017, is een bezonken album dat vooral schittert vanwege de luxe productie. Het geluid is massief, donker en bijna filmisch. De openingstrack The Saint of Lost Causes doet in muzikale sfeer een beetje denken aan de jarentachtigroots van Robbie Robertson. En in de wiegende country met ruimtelijke steelgitaren Mornings in Memphis herkennen we de relaxte verteltrant van Bruce Springsteen.

Earle tekent Amerikaanse verhalen op, en gebroken dromen van immigranten die hoopten op een beter leven. Over Alameda is zo’n mooie treurige ballade, die tot leven komt bij piano en huilende snaren, en de steeds doorleefder zingende stem van Earle. De van tragiek doortrokken luisterliedjes zijn het sterkst, en als Earle in Talking to Myself in dialoog met zichzelf gaat, voel je ook echt zijn worsteling met die eeuwige duivels van drank en drugs op zijn schouder.