De Stilte van Sarah Sluimer is een weinig overtuigende roman over de wereld na corona

Hoe moet de wereld van morgen eruit zien? Dat is de centrale vraag in een reeks boekjes van Uitgeverij Pluim, fluks opgezet tijdens en vanwége de coronacrisis, die ons maar weer eens deed beseffen dat er zaken zijn die anders moeten. Zo bekritiseert longarts Wanda de Kanter de tabak-, alcohol- en fastfoodindustrieën die hun marketing richten op kinderen uit lagere socio-economische klassen. Journalist Sanne Bloemink is op zoek naar een nieuwe relatie met de natuur. Econoom Barbara Baarsma neemt ons doorgedraaide voedselsysteem onder de loep.

Schrijver Sarah Sluimer maakt fictie van de wereld van morgen. Een jonge vrouw, geboren tijdens de lockdown (door Sluimer plechtig omgedoopt tot ‘De Stilte’) beschrijft hoe de wereld zich post-corona heeft ontwikkeld. Talloze naargeestige toekomsttaferelen buitelen over elkaar heen, maar geen enkele daarvan is echt overtuigend uitgewerkt in deze te korte roman. Het wordt alleen even eng als Sluimer de werkelijkheid beschrijft: grootouders die hun pasgeboren kleinkind bewonderen, hun neuzen gedrukt tegen de ruit waarachter het kind omhoog gehouden wordt. De fictie is non-fictie geworden, de dystopie werkelijkheid.