De rol van Assepoester is Bartoli op het lijf geschreven

Ze kwam, zong en overwon al vele malen op het podium van het Concertgebouw, maar deed dat woensdag voor de vijfentwintigste maal. Samen met zes andere zangers, aangekleed en acterend, bracht stersopraan Cecilia Bartoli Rossini's opera La Cenerentola tot uitvoering.

Wat een genoegen om de zangeres nu eens niet in haar rol van diva te zien, maar als driftig poetsende huissloof, geringeloord door twee onaangename stiefzussen, gezongen door Sen Guo en Irène Friedli, en haar al even vervelende stiefvader; een uitgesproken komische rol van Carlos Chausson. Uiteindelijk mag ze toch trouwen met de glorieus zingende tenorprins Edgardo Rocha en ziet ze er in haar sprookjesjurk weer uit als La Bartoli.

Het aardige aan Rossini's versie van Assepoester is dat alle bovennatuurlijke elementen zijn weggelaten en dat de herschreven plot duidelijk maakt dat het om échte liefde gaat, en niet om een arm meisje dat hogerop wil. De rol is Bartoli op het lijf geschreven. Rossini luisterde het verhaal op met vele vocale kwikjes en strikjes, maar ook met een bijna levensecht onweer, wat door het in Monte Carlo gevestigde barokorkest Les Musiciens du Prince met verve werd vormgegeven. Ook de krachtige klank van het mannenkoor maakte grote indruk.

Regisseuse Claudia Bersh vulde de hoge noten vindingrijk in als geschrokken of juist schrikwekkend en maakt slim gebruik van slapstickidiomen uit de tijd van de zwijgende film. Bartoli was onbetwist de ster, maar een ster wier licht nog mooier ging stralen door de glans die uitging van haar collegazangers.