Review
De ontdekkingstocht in De Wilde Stad voelt opgelegd, maar dat hindert niet
De ontdekkingstocht door de stad van de acteurskat behoudt iets opgelegds. Dat hindert verder niet: de vertelstructuur maakt de film ook geschikt voor jonge kijkers.
Natuur is overal. Niet alleen in de polder, of op de Veluwe. Je struikelt erover, juist in de grote stad. In Amsterdam, omzoomd door de weinig groene ringweg, gedijt een rijke variatie aan diersoorten, waaronder diverse exoten: halsbandparkieten, Amerikaanse kreeftjes, nijlgansen.
En zo vormt de Amsterdamse natuurfilm De Wilde Stad een logische afsluiting van Mark Verkerks trilogie over de huidige Hollandse fauna. Eerst was er het ongekend succesvolle en majestueus gefilmde Oostvaardersplas-dierendrama De nieuwe wildernis (2013), in co-regie met Ruben Smit; het tweetal kreeg nadien ruzie. Vervolgens het iets alledaagsere maar toch fraaie, wat weinig wervend getitelde Holland: natuur in de Delta (2015). En nu dus de dierenstand tussen beton.
De Wilde Stad (***), documentaire.
Regie Mark Verkerk
85 min. In 72 zalen ***
BBC-waardige beelden
Waar die eerdere natuuropnamen slechts ondersteund werden door een vertelstem, verschijnt de verteller ditmaal ook echt in beeld: een cyperse huiskat. Gesouffleerd door columnist Sylvia Witteman, die de poezentekst schreef, en sprekend middels de stem van acteur Martijn Fischer. De ontdekkingstocht door de stad van de niet altijd even gemotiveerd ogende acteurskat (Abatutu, inmiddels een ster) behoudt iets opgelegds; je voelt de dierentrainer net buiten beeld lokken: nee, niet daarheen, maar dáárheen. Het hindert verder niet: de artificiële vertelstructuur maakt de film ook aandoenlijk en geschikt voor jonge kijkers.
Voor wat spanning leunt De Wilde Stad met name op de misstanden in de levens van jonge, soms nog embryonale meerkoeten. Ook is er een horror-paddenorgie; BBC-waardige beelden, gewoon om de hoek in het park. Of dat ene magere vosje, naar de stad gelokt door de bijvoederende horeca: leverworst, daarvoor kom je wel uit de duinen. Soms bedient Verkerk zich iets te makkelijk van trucage: die zo overduidelijk níét in een echt hol gefilmde ratten.
Glamourkat
Toen er een geschikte kat werd gezocht voor de hoofdrol in De Wilde Stad, wist kattentrainer Sabine van der Helm meteen welke dat moest worden: Abatutu. 'Alleen hij kan deze klus aan.'
De door het label TopNotch verzorgde muziek is aanstekelijk: veel grote-stadhiphop. En alhoewel de camera te vaak omhoogschiet om dat ene beeldcliché te herhalen - de metropool als versneld verkeersbeeld - is het toch ook hoog in de lucht waar De Wilde Stad waarlijk verbluft.
Zie die valkenfamilie, wonend op het kolossale logo van een banktoren aan de Zuidas. Roofvogels die hun bijeen gejaagde duivenkadavertjes keurig opprikken op de anti-duivenpinnen van ABN Amro; een soort proviandkast. Handig. En nooit eerder op beeld vastgelegd.
