De ongevaarlijke ‘shock rock’ van Marilyn Manson

Althans, dat zou je denken, maar wie dinsdag richting de Brabanthallen in Den Bosch wandelde om de band te zien optreden, kreeg stichtelijke brochures in de hand gedrukt en werd voor de poort opgewacht door een zingende delegatie van de evangelisatiestichting Naar House.

Ze hebben de carrière van Marilyn Manson tamelijk slecht gevolgd, zo lijkt het: Warner gaat vaak op overtuigende en intelligente wijze het debat aan over zijn muziek en op zijn jongste album Eat Me, Drink Me stelt hij zich in enkele songs over liefdesverdriet kwetsbaar op.

In Den Bosch kreeg het publiek een vrij conventionele rock ’n’ roll-show geserveerd, die overigens wel met de jaren beter wordt. Vroeger stutte Marilyn Manson zijn geluid met veel elektronica, maar in Den Bosch stond meer dan ooit een echte band te spelen, waarin de Zweed Tim Sköld (al sinds 2002 bandlid, maar aanvankelijk als studioman en bassist) het verschil maakte op gitaar: het Manson-geluid heeft beslist aan reliëf gewonnen.

De antichrist zelf? Ach, die liet het publiek eens ‘Be obscene!’ scanderen, droeg een alternatieve kerstboodschap uit (‘Santa is gay’), vroeg of er nog vampiers in de zaal waren (opvallend veel) en stak een bijbel in brand tijdens de toegift Antichrist Superstar. Het was vooral choquerend hoezeer die statements je koud lieten.

Ziedaar het probleem: Manson heeft best iets in zijn mars, maar zijn optredens zijn bovenal voorspelbaar. De band speelde een keurig afgemeten voorstelling en de ‘provocaties’ tussendoor waren zó obligaat dat het maar niet gevaarlijk wilde worden. Manson doet zichzelf ermee te kort: zo blijft hij een onschadelijk griezelfilmequivalent van Pipo de Clown.

Satan deed in Den Bosch slechte zaken. De mensen van Naar House kunnen gerust zijn.