De Mensenhater is Molière op knus formaat ★★★☆☆

‘’Ik haat in het algemeen, en elk mens in het bijzonder’. Aldus Alceste in Molières komedie Le Misanthrope (De Mensenhater, 1666). Een hater is hij inderdaad, en ook een misantroop, moe van de hypocrisie om hem heen. Daarom zondert hij zich af van de mensheid, totdat de liefde op zijn pad komt in de gedaante van de wulpse weduwe Célimène.

Le Misanthrope is een van Molières betere stukken: grappig, vilein en met een mooie psychologische laag. Anders dan de personages in zijn meer kluchtige werk maakt Alceste ook een mentale ontwikkeling door. Hij is eigenlijk niet geschikt voor een sociaal leven, maar moet zich toch tot zijn omgeving zien te verhouden en ondertussen radicaal blijven zeggen wat hij vindt: dat de mens een vleier is, een opportunist, zowel in hoge als in lage kringen.

Een eigenwijze versie van De Mensenhater wordt nu gespeeld als ‘midwinterkomedie’ door de Rotterdamse groep Theater Mooi Weer, in regie van Eva Lemaire. Als altijd neemt zij ook nu een bekend repertoirestuk flink onderhanden en voorziet haar voorstelling van een geheel eigen vormgeving. In dit geval speelt het stuk zich af op en rond een catwalk, loopplank van ijdelheid. Mannen- en vrouwenrollen husselt ze simpelweg door elkaar. Dat is even wennen en doet soms gissen naar de vraag: wie is wat en waarvoor?

De kostuums (Marian Hoefnagels) zijn allemaal uitgevoerd in opzichtige roze- en fuchsiatinten, in de Franse pruiken zitten soms nog krulspelden. In diezelfde overdrive spelen de acteurs hun rollen, bewonderenswaardig jonglerend met Molières verzen. Met een paar leuke theatrale effecten, subtiele inside-grapjes en een kop goede uiensoep vooraf is dit een Molière op knus formaat.